ne yazık ki türkiyede yaşanan bazı olumsuzluklar var. bazı travmalar kolay atlatılamıyor hatta ömür boyu kişinin peşinden geliyor. bu nedenle bir hayatı paylaşmak üzere yola çıkacağınız insanı gerçekten sevip onu her haliyle kabul edip yanında durmaya cesaret edemeyecekseniz bence o topa hiç girmeyin.
gerçekten karşılıklı anlaşma ile oluyorsa takdir edeceğim bir davranıştır. hatta bunu gerçekleştiren kişinin ömrü boyunca övünebileceği bir davranıştır.
ha ben evlenir miyim? bilmiyorum. çünkü ben böyle hayata 1-0 yenik başlayan insanlarla karşılaştıkça onları da kıracak düzeyde bi acıma duygusuyla doluyorum. ne yapacağımı bilemiyorum falan. biraz da hoyrat bi insanım gider inadına aile anılarımı anlatacağım tutar yanında. kırarım yani devamlı.
borusan çıkışlı bmw den bahseder gibi kıza hitap ederseniz zaten sizle hiçbir kız evlenmez.
ayrıca böyle insanlar nedense bana daha masum gelir. siz de adamsanız kimsesi olmayan kadının yüzüne sürekli bu durumu vurmazsınız. o da sizden başka kimseye güvenmez. en büyük dayanağı siz olursunuz.
Acıma sahiplenme duygusu ön planda değilse gayet olumlu bir evlilik türüdür. Ancak işin içine acıma merhamet vs girerse karşılıklı ızdıraplara gebe olacaktır.
Okuduğum liseye yetimhaneden öğrenciler gelirdi. Bir çoğu ile de arkadaştım, birlikte gezer tozar, kavgalara giderdik. Okulda o dönemler kavga, dövüş ve çevre konusunda taşaklı oluşumdan ve Yaşça kendilerinden büyük olmam nedeniyle ise bana fazlaca saygı duyarlardı. Ben de çok severdim o çocukları.
Yıllar yılları kovaladı. Devlet bunları adliyede falan memur yaptı hep. Sonra teker teker evlendi bu çocuklar. 1-2 tanesi aldatıldı, terkedildi. O orospular bunlara her türlü şerefsizliği yaparken bu çocuklar o evlilikler bitmesin diye ellerinden gelen her şeyi yaptılar. O kızların ana babasına hizmet ettiler, o kızlar ne istediyse aldılar. Düğünlerini anne/baba desteği olmadan yaptılar ama sonuç olarak ihanet, aldatılma, terkedilme gibi şeylerle karşılaştılar.
Aralarında mutlu evlilik yapanları da var tabi. Ama o mutlu evliliğin sırrı da yetimhanede büyüyen çocukların evliliklerine olan sadakati. Yani yetimhanede büyüyen çocuklar örnek bir aile babasıdır, buna anlattığım o çocuklar vesilesiyle çokça şahit oldum.
biri ile evlenmek aynı zamanda o kişinin ailesi ile de evlenmektir. ne kadar gelenekçilikten uzak olursanız olun, ne kadar kaçınmaya çalışırsanız çalışın bu böyledir. çok az evlilikte ailelerin müdahalesi engellenebilir. bunun için her iki tarafın da çok kararlı ve güçlü durması gerekir.
hal böyle iken, yetim biri ile evlenen iyi biri gerçekten sadece evlendiği kişi ile evlenmiş olacaktır. bu bir şanstır.
yetim biri ile evlenen kötü biri ise onu istediği gibi mahveder, arkasında duracak kimsesi yoktur. şahit olanlar arka çıkarsa ne ala.
bir kaç kız arkadaşının annesiyle istemeye istemeye tanışıp sohbet etmiş ve kız annelerinin o sarkastik, o ukala, o kinayeli, o “ben isa mesihi doğuran kutsal meryem anayım” tarzı triplerine tanık olup, kız annelerinin ilişkileri sabote veya manipüle etme konusundaki başarılarını hayretle izlemiş biri olarak kesinlikle sıcak baktığım durumdur.
zaten bizde luzumundan fazla akraba vardır yeterde artar bile. doğru insan ise ailem ailesi, sülalem sülalesi olsundur.
