türkiye'de en son baktığımda herkes bebek doğuyordu. hatta inanmazsınız, geçenlerde bebek bi yeğenim oldu, valla bak. hayata umutla bakan, ışıl ışıl parlayan gözleri olan, tamamen siz ne verirseniz onu alan, ona insan olduğunu hissettirdiğinizde büyüdüğünde de o ışığı devam ettirecek olan, ışığıyla geleceği aydınlatacak, avuçiçi kadar şirin bi bebek, insansoyunun en genç üyelerinden. siz bir kürt'e de, bir türk'e de bunu hatırlattığınızda yeryüzünün bu kısmında da kimsenin eline masum insan kanı bulaşmayacaktır, emin olun. nasıl ki bir çiçek heryerde yaşarsa, bir lale iran'dan doğup hollanda'dan dünya'ya yayılmışsa insan da aynen o lale gibidir. sözü kimin söylediğini boşverin, içinizde insanlığın zerre kırıntısı var mı, ondan haber verin.
ek/düz: örneklendirelim bunu. türkiye'den almanya'ya neden gitti milyonlarca insan? neden batıya göç etti bunca insan doğu'dan, yüzyılllardır yaşadıkları yerden keyfi mi ayrıldılar? aş olsaydı, iş olsaydı neden ayrılırdı bunca insan bu ülkeden? afrika'dan türkiye'ye ve diğer avrupa ülkelerine neden bu kadar çok göç var? neden bunca insan umut yolculuğu adı altında bir tekneye 100 kişi doluşup ege kıyılarında can veriyor? neden urfa'daki aileler giresun'a fındık toplamaya gidiyor? neden türk işçiler kazakistan'a, şoförler hayatlarını riske atıp üç kuruş fazla kazanmak için ırak'a gidiyor? vatan sevgisi filan, geçiniz bunları efendiler. açlık vatan tanımaz, işte bu yüzden işçilerin vatanı yoktur. onları vatansız bırakanlar hangi vatan sevgisinden bahsediyorlar? daha türkçe bi deyim verelim;
işte bu yüzden yeryüzü memleketimdir benim, ve işte bu yüzden yeryüzü'nün her karışında insansoyu aç kalmayı, bırakılmayı, ölmeyi, baskıya mağruz kalmayı, hor görülmeyi, itilmeyi, ikinci sınıf insan muamelesi görmeyi haketmez.
beynelmilelcilik kokan abuk kelime obegi. neymis yeryuzu vataniymis da insan millietiymismis.
nasil ki bir cicegi burdan sök, suraya sok o cicek orda yasayamaz, kok salamaz, ölur. insan da oyledir.
komunistler boyle sacma sloganlar turetirlerdi vakti zamaninda. iste her yer insan icindir de, insanin memleketi olmazdi da bilmemneydi de falan filan. ama kendi ulkelerinden surulduklerin de de baslarlar ah vatanim ah vatanim diye zirlamaya. nazim hikmetof yoldas gibi.
demekki neymis, dunyanin her yeri insana vatan olmuyormus, tas yerinde agirmis.
bahailiğin temel felsefesidir. ki bu yüzden bahailik modern dünyada hızla yayılan bir din olarak varlığını devam ettirmektedir. türkiyede de karşılıklı olarak milliyetçilikler kışkırtılmasa belki bizler de bu felsefeye sahip olacağız. ama her kürdün gerilla her türkün de asker doğduğu bu topraklarda bu felsefeye sahip bir halk bütünlüğü hayal olmaktan öteye geçemiyor.
aslında herkesin benimsemesi gereken slogan.belki bu sayede ırk, din, mezhep ve kültür farklılıklarından ortaya çıkan tartışmalar, kavgalar ve savaşlar sona erebilir.
bu bir gönüllü istekdir, gönüllülükde şart esası yoktur. ve evet, bir zamanlar mustafa kemal'in de örnek aldığı üstad tevfik fikret'in bu dizelerini kendine şiar edinmiş her yürek aydınlıkla dolacak ve de etrafını aydınlatacaktır, aydınlatmalıdır. bir benzeri de;
bir şartla kabul edeceğim, benimseyeceğim felsefedir. şartım şu; insan soyu kısmından orospu çocukları hariç tutulursa.ki bu orospu çocukluğu da; türk milletine kurşun sıkan ve sıkma iştahı taşıyan her türlü düşmanı kapsamaktadır.
