insanların yeni insanlarla tanışıp dertlerine ortak olup sevinçlerini paylaşmak istemesidir.
Ayrıca şuan içinde bulunduğum durumdur. konuşabilecek kişileri mesaj kutuma bekliyorum.
Hep yapmak istediğim ama başaramadığım eylem. Ben de istiyorum yeni yeni insanları tanıyın hayatına farklı karakterler katıyım. Yeni birine kendini en baştan anlatmak zoruma gidiyor.
Kısa vadeli veya uzun vadeli olarak ayırıyorum ben. Otostop, tren yolculuğu, farklı yerlerde konuştuğum 1-2 saatlik insanlar gibi insanlarla kısa süreli sohbet etmeyi seviyorum. Onların hikayelerini dinlemek bana büyük haz veriyor. Sürekli sorular soruyorum ve öğrendiğimi hissediyorum. Hem de eğlenerek. Her Otostop maceramızı 3-5 kitap okuduğuma eş değer sayıyorum. Bunlar kısa vadeliler. Genelde olumlu bakıyorum. Çünkü olumsuzlarına pek rastlamadım. Uzun vadeli olanlar vardır. Bunları da ikiye ayırıp hayatına renk katan veya hayatını zehir eden olarak ayırabiliriz. Anlatacak çok şeylerim varmış. Parmaklarımı iki sağ sol etmekle yoruldum
Ne diye yazdımsa bunları.
Sadece adını, yaşını, mesleğini vs defalarca söylemek durumunda kalma fikri bile o kadar yorucu ki. Eskiden dershanede denemelerde optiğe adımızı saçma sapan ünlü isimlerle kodlayıp eğlenirdik. Şimdi sıkılıp karşındaki insana "ben de işte Kahtalı Mıçı, sen? (:" deme şansın da yok.
Dibbok: ideal tanışma hayalim ektedir.
"Ben de işte devlerin aski. Online platformda üç gün açıkta kalmış poğaça gibi dolanıyorum. Ama sen kimsin demeye takatim yok işte o yüzden minik bir monolog tekrarında vakit geçiriyorum".
