ilk başlarda insanı çarpan olay ama zaman geçince o zamanki durumunu düşünüp gülmeye başladığında hayatın ne kadar acaip olduğunu düşünüyor insan;bıraksam ölecektim,tuttum kendimi şimdi gülüyorum.
aşk acısı aşktan daha güzel olduğunu hatırlatır ve yaşanması gerektiğini zaten eğer acısı yaşanmıyosa aşık olmadığını hatırlatmak isterim aşk çömezi arkadaşlara.
başlarda kalbin vücuda dar geldiği, hayatın slow motion ilerlediği ,ya çok uyuyup acıdan kaçmaya çalıştığın yada uyuyamayıp kendini acı cekmeye vurduğun, aşka inancın bittiği, bi daha aşık olmıcam lafının dile pelesenk olduğu, kendini hem çok güçlü hem çok güçsüz hissettiğin , bakılan her yerde onu gördüğün, gözlerini kapattığın zaman karşında beliriveren, gittiğin her yerde gözlerinin onu aradığı hiçbirşeyin eskisi gibi olmıycağının bilmenin verdiği ağırlıkla hayatını yeniden şekillendirmeye çalıştığın dönemdir.
alışana kadar hayatında canının böyle yanmadığını düşünürsün ama hersey alısana kadar. sonra zamanla azalır. artık daha güçlüsündür, böyle acılara karsı da daha dayanıklı..
geçtiğinde, kat kat fazla mutluluk veren acıdır. bekleyin. çünkü o acı, en derinlere işliyor ve sinirleri de yok ediyor. o acı, savurur insanı, yerden yere vurur, doğduğuna pişman eder, süründürür ama, inanın yok olur sonunda. bu yok oluşun mutluluğu ise, kelimelerle anlatılamaz. acı çekenlere de, bitmeyecekmiş gibi gelir. uzun sürer çünkü. zaman, ilaç olmayabilir. doğrudur. ama, bir söz veya bir görüntü, son noktayı koyacaktır.
"aşk" ın acısıdır...
geçer fakat geçene kadar çok acıtır, yıpratır, nasır tutmazsınız belki şanslıysanız ama nasır tutmaya yüz tutarsınız bu defada.
acıtır, ağlatır, uyutmaz, nefes aldırmaz, göz açtırmaz adama.
senelerce sürüp gider bazen ama bir gün bi yerde pat diye sıyrılmaya başladığını farkedersiniz.
barışmaya başlarsınız kendinizle, hayatla...
yıllarca geçmez kimi zaman. çok sevdiysen, ölümüne sevdiysen yıllarca geçmez. yaşlanırsın, evlenirsin, anne, baba olursun hatta torunların bile olur. ama içinde hapsolmuş acıyı yokedemezsin. hapsolur kalır derinlerde bi yerlerde sızlamaya devam eder. ki mi zaman torunlarına anlatacağın bi gençlik anısı olur bu acı. kimi zaman keşkelere bırakır yerini. ta ki toprağa karıştığında son bulur. ama yaşadığın müddetçe sol yanını sızlatmaya devam eder. **
bazen tam da ihtiyaciniz olan şeydir.aniden o ana kadar ne kadar bok gibi bir adam oldugunuzun farkina varir,geri kalan yaşamınızı harikaliktan harikaliga koşarak surdurursunuz.
muhtemelen bu derde lise çağlarınızda yakalanacaksınız -ki yakalanmış da olabilirsiniz şu an- ve atlatması sizin için zor olacak... işte bu atlatma işini nasıl yapacağınızı burada, bu derde daha önce yakalanmış ve kurtulmuş yazarlar tarif edecek... siz de bir şeyler kapmaya çalışırsınız artık...
- ne yaparsanız yapın uyuyamazsınız... sınav dönemindeyseniz eğer unutun dersleri hepsinden kaldığınızı bilin yeter... ilk başlarda ölmek üzere olduğunuzu da zannedersiniz... nefesiniz sıkışır, kalbiniz ya çok hızlı ya da çok yavaş atmaya başlar... deli gibi sıgara ve alkol tüketirsiniz... ve akşamları gözyaşları içinde uyumaya çalışırsınız -ki bu olay çok zordur- ama günlerce uykusuz, kırmızı gözlerle gezersiniz...
fazla yıpranmamaya çalışın zira bir zaman sonra o an içinde bulunduğunuz durumu hatırlayıp tebessüm edeceksiniz... ve son olarak da ilk olacağı için doya doya yaşayın zira sonrakiler pek zevkli olmuyor...
ayrıldığınız kişi sizi aldatıp teketmişse ve aynı zamanda sizi kendi arkadaşıyla aldatıp onunla çıkmaya başladıysa arayıp bol bol küfür edin ona, nefretinizi kusun daha sonraki günlerde eğlenceli müzikler eşliğinde iyileşmeye çalışın artık bir öküzden kurtuldunuz hayatta başarılar!
aşk acısını henüz bünyesinde sindirememiş aşkın var olduğunu düşünen ve hala buna inanan kişinin ayrıldığı anda karşılaştığı durumdur.Hiç bitmeyecek sanılan aşklarda bile yaşanabilir, bünyenin hazırlıklı olması diye birşey yoktur.Her seferinde başka bir aşkın yanılgısına düşer kişi ve herseferinde yeni başlamış gibi olur bu acıya , taki biri gelip hayallerini yıkana kadar. Sonra oturup ellerinde kalan acıya bakar gözlerinden süzülen yaşlara aldırmadan birdaha aşık olamayacağına dair yeminler eder,bir dejavu olarak bu anı daha sonra tekrar tekrar yaşar çünkü aşk mutlu ettiği kadar bittiğinde canını da yakar.
insanın hayatının ağzına s.çan hadisedir. zamanla azalmaz sadece acıyla yaşamak öğrenilir. ilk birkaç gün çok kötüdür. hıçkıra hıçkıra avcunu ısıra ısıra ağlarsın. en zoruda geceleridir. gündüz bir şekilde geçerde geceler boğucudur. ne yapıyo, ne ediyor, uyuyor mu, şu an o da beni düşünüyor mu, diye delirircisine düşünülür. artık sabahları ıslak yastıkla uyanmak olağan hale gelmiştir. bütün bu sıkıntılara rağmen giden geri dönmez zaten dönmemelidir.
büyük ihtimalle "yok aaabi bunun gibi bi acı yaşayamam" diyeceksiniz.
sonra başka bi kız. sonra başka bi ayrılış.
bu sefer "yok aabi bu cok fena en fenası" diyeceksiniz.
sonra....
başlamamak tabi ki ama düştünüz bir kere bu derde, çekiceksiniz başka yolu yok.. zaman geçince azalıyor ya da yeni biri gelene kadar. tek sorun uzatmamak, toparlanmak, yenilenmek.
ilk defa aşk acısı yaşamaktır.
en önemlisi ve en zoru kendinizi onu aramamak için tutmaya çalışmanızdır. bu biraz kriz gibidir aslında; ilk kriz çok ağır geçer, en zorudur ve atlattınız mı ilkini, ikincisi az biraz daha kolaydır. böyle bikaç kere arama isteğinizi engellediğinizi gördükçe kendinizde de bi güç hissetmeye başlarsınız ve artık bu krizler çok azalmaya başlar.
gururun ve aşkın çarpışmasıdır aslında içinizde yaşananlar. adlandıramazsınız önce ama hangisi baskınsa, kişilik özelliklerinizde etkendir buna biraz, o kazanır sonunda.
aşk acısı bağırtan, ağlatan, böğürten pis bi acı türüdür. bir yerinizi canavarlar kemiriyormuş gibi acı duyarsınız. delireceğinizi sanırsınız. ölmek istersiniz. o ilk haftalar, bakın günler demiyorum ha, haftalar diyorum geçmek bilmez. her sabah bok gibi kalkarsınız. yine sabah oldu, onsuz yeni bir gün daha başlıyor diye kıvranırsınız. çok acır. gerçekten ve herkeste çok acır. herhalde prens charles ile kuzey irlandalı köylü christopher efendinin aynı ölçüde hissedip hissebilecekleri tek acı türü budur. sınıfsız, ülkesiz bir acıdır. her insan türü sevdiğinden ayrıldığında bu acıyı tadar. aşk acısının ne olduğunu bilmemek demek hiç aşık olmamış olmak demektir. öküzoğluöküz olmak demektir.
pekiyi, hikaye burada biter mi? bitmez. biten şey aşk acısıdır. tüm acılar gibi geçer, gider. o geçer, o da biter. insanoğlu denilen çapanoğlu bu acıyı da kanıklar bir vakit sonra ve başlar başka aşklara yelken açmaya. hiç akıllanmaz. bir daha aşık olur, bir daha köpeğe döner, acıyla ulur. sonra iyileşir iyileşmez yine baştan sar.
her acı gibi bu da insanı olgunlaştırıp büyütecektir. bundan sonrası için daha da güçlü olacaksınız. bunları bilin yeter, gerisi mi? ne yazık ki zamana kalıyor...
