Bazen 65 yaş üstü insanların konuşmalarına şahit oluyorum aynı gençler gibiler. Sonra bir an onların bir zamanlar genç oldukları geliyor aklıma. Ölümden sonraki en acımasız şey bu olabilir.
insana hata yapma payını elinden alan hede. Eskiden bir hata yapsan bir yanlış yapsan gencim küçüğüm der geçerdin. Ancak yaşlandıkça gencim ben olur öyle diyemiyorsun çünkü artık genç değilsin çocuk hiç değilsin.
birilerine muhtaç olmadan ve ayağa düşüp kendi değerini yitirmeden yaşanabiliyorsa, buna paralel, erken bunama olmadan hayatını sürdürebiliyorsa kişi ne alâ yaşlılık.
seni direk düğünlere çağıyorlar falan... çocukluğunda sevdiğim küçük kuzenleri çocukları falan oluyo onları seviyon... bi tuhaf oluyo.
harçlık verince seviniyolar neyim.
yok yavrum, yakinda emekli olup yavsak patronlara hastir cekme imkanina sahip oldugunu bilmek cok hos bir fikir.... iyi ki genc olup ta " nolur beni ise al patron" demiyorum. patron, anan icin özel yaglar hazirladim, anani yolla lan...
