Dogdugum gunden beri kafamin ustunde surekli sari unlem isaretiyle birlikte “wrong way” yazili bir uyari var. Hayat need for speed tadinda ve hep sonuc “busted”....
en yakın arkadaş sevgilisiyle sabaha kadar mesajlaşır. akşam üstü buluşmak üzere anlaşılır ve iyi geceler denilir. sevgili olan uyuyamaz, mesajlar atar, üst üste arar kankayı, sebepsizdir kapamak istemez telefonu. mesaj çeker, ne hasta beklerdi sabahı ne genç ölüyü mezar, mesaj bizzat görülmüştür. sevgili olan sabah trafik kazasında ölür, akşamına mezarlıktayız, kanka yatar mezarın üstüne, bu akşam burada mı buluşacaktık der sevgiliye. bir ağacın dibinde ayışığı vurur, kanka hıçkırıklar içinde, unutulmaz o gün hiç o an. bir bu olay birde babannenin son sözlerini sana söyleyerek gözlerinin önünde vefatı, iki dönüm noktasıdır. velhasıl ölümlerdir genelde dönüm noktaları birde doğumlar..evladı kucağına almak..daha önce hiç yaşamamış gibi ona adamak ona şekillenmek ona göre yaşamak.
onsuz yarım kaldığını hissetmek ve yokluğunu dolduracak varlık bulamadığında onsuz olmaktansa onla olan mutsuzluğunu bile özlediğini anladığın an ahaa o dönüm noktasını geçtin hayırlı olsun..
O gün o otobüse binseydim, o şehirde biraz daha kalayım demeseydim, seni tanımayacaktım. Muhtemelen hayatım bambaşka bir çizgide devam ediyor olacaktı. Bir otobüs bileti, istanbul yolcusu kalmasın dediğinde muavin, binseydim o otobüse.
