Eskiden beri Emeklilik hayalî kuruyorsun ya hani .
Hani işten güçten çekerim elimi çıkarım tatille gibi.. Işte o hayalin, hayal olduğunu en açık hâlde görüyorsun.
dünya nankörler dünyası arkadaşlar. 31imde en yakınım dediğim iki dostumdan öyle bir kazık yedim ki... şu an dünyada mıyım uzayda bir karadelikte mi mezarda mı bilmiyom yani.
sağlığımın gittiğini , bitmez dediğim birçok şeyin bittiğini , hareketlerimin kısıtlandığını , enerjimin azaldığını anladım. Ama yine bunlara rağmen savaşmaya devam.
Annelerin üstüne bir şey giy, ceket al, çorap giy gibi uyarıları. insan çocukken Ergenken serseri oluyor, kıyafetlerden bunalıyor falan ama bir yetişkinsen hasta olma ihtimalini def etmeyi biliyorsun, bir de yalnızsan üşeniyorsun nasıl bakacağım kendime diye. Yün hırka arıyorum kendime deli gibi evde giymek için. Demek oluyor ki anlamadığım ne varsa anlayacağım sıra sıra.
Dünler nankör, insanlar da öyle. istediğin kadar fedakarlık yap, istediğin kadar her şeyden önde tut kim neye nasıl inanmak istiyosa ona inanıyor. Ne geçmiş geçmek biliyor ne de gelecek gelmek biliyor. Kendini düşünmeden yaptığın her şey kendini düşünmüşsün gibi ağır sözlerle suratına çarpılıyor.
Ve sen olduğun yerde kalıyorsun, böyle kalmana sebep olanlar ilerliyor..
