bugün yaptığım en güzel şey bu olsa gerek... gittim tek başıma şöyle bir gezindim her zamanki gibi (bkz: nhkm)'e uğramak için sanatkarlar sokağının yolunu tuttum bomboştu amcanın biri kış geldiğinde kadıköyün asıl sahipleri ortaya çıkar dedi. yanındaki tanıdığına bak burası normalde tıklım tıklımdır şimdi kimsecikler yok diye konuştu. gülümsedim şöyle bi,yağmur orayı daha bi güzelleştirmişti sanki çünkü sokak bomboştu,benim arkadaşlarımla gidip çay içtiğim yerde kimsecikler yoktu. şemsiye filan almam ben,öylesi en güzelidir sırılsıklam yapmayan yağmurları severim, hep sevmişimdir.iliğime işleyen soğuk, kısmen daha tenha bir gün ve yağmur... öyle çok romantik bir yapımda yoktur ama yağmur yalnızlığı hissetmektir biraz soğuğu biraz ıslaklığı.Özgürlüğün tadına doymaktır çünkü özgürlük toplu halde çıkılan gece eğlenceleri,ben özgürüm nidaları atmak değildir yağmurla bütünleştiğinde, onu hissettiğinde işte o zaman kimseye ihtiyaç duymadığını anladığın andır, yüzüne vuran her damla adım adım kendine yaklaştırır,tabi hissedebilene...
hiç uyunmamış yaz gecesi, güzel bi şarkıyla yalın ayak bahçeye, ordan sokağa. sabahın erkeni. aydınlığı. sonra biraz tanrıyla sohbet muhabbet kimse uyanmadan. eve dönüş, sıcak bi duş, güzel başka bi şarkı, uyku.
