Özlem duygusu biraz da boşluk. Geçen sene kendi isteğiyle aramızdan ayrılan bir ogretmenim vardı. Her sene iki kere rutin olarak (dogum gunu, ogretmenler gunu) bir de ekstralarda yalnız hissetdikçe arardım. bana sen de ben gibi evde kaldın küçük serseri derdi bütün sıkıntim giderdi. Şimdi ajandalara falan yaziyorum o gunlerde. Bugun de oyle yaptım. Az once bir kac sayfa yazdım. Hani derler ya ölenler görür hisseder diye. Efsanedir ama insallah gercektir.
Insallah görüp en azından hissediyorsunuzdur hocam hatırlandiginizi çünkü benim gibi onlarca insan hala size yazıyor. O kadar diledim hic ruyama da girmediniz ki. Burada olmadınız Insallah orada mutlusunuzdur..
Özledim hocam be.
Elalem çatır çutur matematik testini çözüyor ben soruların konusunun adını dahi hatırlamıyorum. Allah'ım beynimin matematikle olan kısmı bomboş sanırım.
Spordan çıktım tüm yol yürüyerek kimseye etmem şikayet dinledim aşırı depresyondaydım. Sonra bi latte aldım. Yürüyerek onu içerek yolu daha da uzattım. Tüm şehri turladım nerdeyse aynı şarkıyla. Ve beni mutlu etti ya. ilginç mutluyum.
ruhum bedenimden cımbızla çekilip alınıyormuş gibi tam şu anda. ne yapmam gerektiğine dair en ufak fikrim yok. anlamsızca yazılar yazıp kendimi tatmin ediyorum sadece.
zihnimden ellerime dökülen sözcüklere bakıp ne işe yaradıklarını sorguluyorum.
onlarla saf bir huzur arıyorum.
kendime kurduğum bu yeni dünyada yaşamaya alıştım derken hayatın gerçekleri ile karşılaşıp gökyüzünden yere çakılır gibi oluyorum.
bitkin ve umarsız bir noktada dönüp duruyorum. hiç bitmeyecek bir döngünün içindeyim. hoş, zaten bir döngünün sonlanması da imkansız.
böyle bir ruh halinde imkansızın gerçekleşmesi için bekliyorum.
