mesafe hesabı yapamayacağım ama bir günde kızılaydan gazi üniversitesi kampüsüne, oradan anıtkabire, oradan akün sinemasına (o zaman sinemaydı)oradan kızılaya, sonra sıhhiyeye, sonra ulusa, sonra tekrar kızılaya yürümüştük. gençtik o zamanlar.
8 bira 5 6 tekila shot sonrası beş kuruş olmadan aç , susuz , benzin istasyoncusunun hayrıyla 2 adet küçük su , 2 adet maximusla birlikte.
yürüdügüm kişiyle 4 mevsimi yaşamışız sonradan farkettim . kavga et , barış , seviş , eğlen. sonra yine aynı döngü..
delirmeye ramak kala eve vardık. sonra 3 gün uyuduk.
Marmaris sitelerden starbucks in oraya kadar yurumustum, birde onun dönüşü vardi tabi. En uzun o mudur bilmem ama ayaklarimi hissetmedigim ve her yerinde yaralar oldugu(parmak arasi terlikle yurumustum) bir o zaman oldu.
sivas özel harekat şubesinden kunduracilar carsisina kadar yürümüştum. tabi sözlük yazarlarının çoğu büyük şehirlerde yaşadığı için neler çektiğimi bilmez.
Tanım: yazarların belli bir amaç uğruna ya da amaçsızca yürüyerek katettiği mesafelerdir.
2013 yılının temmuz ayında eski sevgilimin babası vefat ettiğinde sakarya'da katettiğim mesafedir. 40 dereceye yakın hava sıcaklığında, niyetliyken, saat öğlen 11'den itibaren, elimde navigasyonla ilk defa geldiğim sakarya sokaklarında terminalden şehrin merkezine kadar saatlerce yürümüştüm. Karşısına çıkmaya cesaret edemedim tabii aramız iyi değildi ama aynı şehirde, aynı mahallede olmak yetmişti. Yürüdüğü sokaklarda yürüyüp, aldığı havayı soluyup akşam geri dönmüştüm istanbul'a. Geldiğimden haberi bile yoktu ama acısını paylaşmıştım o gün.
Öğrendiğinde ise tek söylediği "niye geldin?" Olmuştu. Acısı büyüktü duymadım zaten...
