Rus edebiyatından hatta yine bir rus yapımı olan (bkz: nostalgia) nın bir sahnesinden ibaret..
Sahnede filmin baş karakteri bir otel odasındaydı ve odada sadece yatak vardı. Etraf gri ve soğuktu. O da pencereden etrafı izleyip sigara içiyordu. işte tam olarak böyle..
Ait olmadığım yerlerde kendimi bulmaya çalıştım, çalışıyorum. Bazen de bundan vazgeçiyorum.
Her anım soğuk, karanlık ve boğucu..
Ait olmadığım yerlerde zaman öldürüyorum.
kendimden ve seçemediğim sorumluluklarımdan bıktım. yüzüne güldüğüm kimseyi sevmiyorum, hoş dediğim hiçbir şeyi beğenmiyorum, güzel dediğim her şey çirkin geliyor, dünya ve içindeki her şeyi gürültü ve dağınıklık olarak görüyorum. deli gibi davranıyorum. hayat da işte ebeminki gibi.
mecburiyetlerden dolayı yaşanan hayattır. yüce allah ne kadar nefes verdi ise o nefes tükenene kadar sevsen de sevmesen de yaşamak zorunda olduğun bir hayat. iyi günleri de var kötü günleri de. muhtemelen birçok insanda kötü gün iyi günden çok daha fazla ama adı üstünde hayat işte.
hayat aynı kağıt oyunu gibi. eline gelen kağıtlarla oynamak zorundasın. zaman zaman hile yapmaya, kendine avantaj yaratmaya çalışırsan o ceketinin koluna sakladığın kağıtlar mutlaka g.tüne girer kaçarı yok *
yedi günlük haftada dokuz gün çalışıyor, dokuz günde bir yarım gün tatil yapıyor, çok iyi para kazanıyor, ekseriyetini aileme harcıyor, harika bir çocuğu elimden gelenin en iyisiyle büyütüyor, iyi yerlerde iyi yemekler yiyor ve artık nadiren alkol aldığım için harika purolar içiyorum. hak ettiğimden daha mutlu ama kirletilmiş zihnim yüzünden kısmen tatminsizim. bunu da aşmam için beklediğim son bir şey var, iki seneye o da hallolur diye düşünüyorum.
arada değişik şeyler de oluyor. onun dışında hafta içiyle hafta sonunun birbirine benzediği bir hayat. her gün vapura biniyorum ama hava yağmurlu değilse.
-eskiden iyi para,disko,cinsellik gırlayken '' ya sakin bir hayat istiyorum,bir kız arkadaşım olsun ciddi ilişkim olsun,düzenli hayatım olsun'' derdim.
-şimdi ise stabillikten,monotonluktan sıkıldım üstadım. vallahi çok nankörüz.
Yine bir pazartesi günü, maskemi takıp toplum içine karıştım.
Korona maskesi falan değil. Toplumun beni görmek istediği, prezantabl insan oldum.
işimizi yapacağız sonra akşam sözlüğe gelip zıvanadan çıkacağız. Maskeler düşecek! swh.
idare eder. Süper olmasa da geçinip gidiyoruz. Evimden 15 dakika yürüyüş mesafesinde denize girebiliyorum, yani çok da şikayet edilesi durumda sayılmam.
