Kısaca anlatmak gerekirse deliyim ben. Kendimle konuşmayı, bilinçaltı ormanında gezinmeyi, birilerinin sen şu gruba aitsin sözünü kulak arkası edip hayallerimdeki gibi yaşamayı seviyorum.
Yalnız olmak insanı delirtir. Toplumun çok üzerinde gelişmiştir duyu organların. Her sözcük ürkütür seni. Bir kadın sizi dinledi mi belki bu dünyanın en iyi aşk macerasına açılan bir kapı olur.
Fakat kötüdür yalnızlığın sonu. Arkadaşların senin değişimini, deliliğini anlayamaz. Anneniz sizin davranışlarıniza anlam veremez. Farkındalık sahibisinizdir artık. Koca bir okyanusta sizin gibileri ararsınız. Yalnızlık, tek başına çıkılacak yolculukta bir duraktir. Hayat devam eder gider. Bazıları yalnızlığın bunaltisindan sıkılır geri dönmek ister, bazısı intihar eder. Pek azı şanslıdır ki sırattan geçip cennetine kavuşur.
Ulan ev arkadaşım bir haftadır yok kendimi gündüz okula geceleri kütüphaneye atıyor evde olduğum her dakkayı sadece uyuyarak geçirmeye çalışıyorum bu yalnızlık denen meret nasıl sevilebilir onu ogrenmeye geldim.
Bana kendimi güçlü hissettirdiği için seviyorum. 2 saat bile kendi başına kalamayan insanlar tanıyorum. Ben ilgimi çeken şeylerle ilgili isem belki 1 hafta 10 gün falan dışarı çıkmadan yaşayabiliyorum.
insanlara güvenmek artık çok daha zor oldu bu devirde. Yalnış insanların bize vereceği zararlardan kaçınmak için yalnızlığı en büyük servet olarak görüyoruz.
