yazarların vicdan azabı çektiği durumlar

Bir teyze vardi donercinin onundeydik evladim benim param yok ve karnim acikti dedi. Bana ismarlar misin diye rica etti. ben de cok acikmistim okuldan gelmistim lakin ben ona ismarlayamadim kadin gitti bir tek durum alacak param vardi. Oyle bir oturdu ki icime arkadaslar boyle anlatilmaz ya simdi olsa yemin ederim iki tane alirdim offf ya gene daraldim gece gece...

Arkadaşımın roting kalemini çalmıştım ilkokulda. Lan çocuk imamın oğluydu. Risk budur demişim galiba. O günden sonra nerde roting görsem utanırım kendimden.

küçükken kardeşimle apartmanda oynarken kendimi korumak için onu riskli olan tarafa yani apartman boşluğuna yakın yere yönlendirdim o da 2 kat aşağı boşluğa düştü. aklıma geldiğinde vicdan azabından ölecek gibi oluyorum gözlerim doluyor.

Vicdanını sikim o zaman.

Tabi bende masum değilim. Yıllar evvel deli gibi bir soğukta bulup eve getirdiğim 3 ay boyunca bakıp beslediğim kedi yavrusu benim hatam sonucu zehirlendi ve öldü. Hala gelir aklıma arada sırada ve derin tarifsiz bir üzüntü yaşarım.

Aslında tüm insanlar vicdan azabı çeker. Siz ne derseniz deyin içlerindeki sesi durduramazlar. Peki niye mi bazıları daha mutlu, gamsız vs. Cinsel bir betimleme yapmak istemiyorum ama birinin tabiriyle vicdani mastürbasyonla kendini rahatlattıkları için. Hadi bakalım ilk taşı günahsız olan atsın. Artık dünyadan el etek çekmenin zamanıdır. Kimleri kırmadık, üzmedik, emeğini gasp etmedik, yardım elini geri çevirdik, hakkında kötü düşünüp konuştuk. Hangimiz masumuz?

En çok başkasına yapılan Haksızlık karşısında susmaktan vicdan azabı çekerim. insan kendine yapılan bir haksızlığı bir nebze sineye çekebiliyor fakat başkasına yapılan haksızlığa karşı susmak asla yapılmaması gereken bir şey.