yazarların utanç verici ergenlik anıları

Soğuk bir kış sabahı... şaka şaka edebi giriş yapamıyorum zaten ben. Lise 1 zamanında kantin önündeyiz baya kalabalık, 3. Sınıflardan bir ayıboğanla burun buruna gelmişiz e tabi kendimide kanıtlamam falan gerek burun buruna geldik(ben lavuğun göğüs çukurundayım amk) zıplayıp kafa atmak isterken çenesi kaşıma geldi ve ben yerde yatarken çocuk elini bile kaldırmadan beni dövmenin haklı gururunu yaşıyodu. Bide ayağa kalkınca çatallı sesimle çemkirmeyeydim şimdi aklıma geldiğinde bu kadar utanmazdım sanırım.

Çok sessiz biriydim ben mk . Kimseye karışmazdım, kimsede bana karışmazdı. Çok iyi geçti zaman, öyle saçma sapan olaylar başıma gelmedi.

bir dişimi feda ettim bu ergenliğe şu bildiğiniz kız kavgaları olur ya hah işte ona karıştım yedim dişime taşı.
bu da böyle bir anımdı.

adı üstünde utanç verici ergenlik anısı, buraya yazmasak daha iyi olur sanki *

hiç unutmam bigün okuldan çıktım eve geldim. bisikletimi aldım bindim hemen bi baktım annem karşımda markete gidiyomuş bende gelicem dedim takıldım peşine. yolu yarıladık bi osurma isteği geldi osurdum derken sıçmışım hafiften ishalle karışık hemen anahtarı aldım eve sürdüm yoksa altıma sıçıcam. bisikleti kapının önüne bıraktım hemen dış kapıyı açtım merdivenlerden çıkmaya başladım ama artık çok geçti paçalarıma iniyodu eve giremezdim çatıya çıkıyım bari dedim merdivenleri yarıladığımda sıçtım annem hortumla dövmüştü...

Lisede arkamdan ikide bir tam bi şey anlatırken taklidimi yapan çocuğun yaptığını farketmemle üstüne şişe fırlatmam, sonra arkadaşım bu yaptığın ayıp diyince daha da sinirlenip çocuğun üstüne çanta kitap tahta silgisi vs ne bulduysam atmam. Kaç aydır sinirlerimi bozmasının verdiği birikmişlikle kız halimle sırayı üstüne falan itmiştim.

Aslında neşeli biri olmama rağmen hırçınmışım da o zamanlar hey gidi. Düşündükçe utanıyorum herkes bakmıştı napıyo la bu diye hocalar gelip ayırmıştı bizi. Evde sinir krizi geçirip ağlamıştım şimdi komik geliyor ama çocuk tam ibneydi afedersiniz. Haketmişti de yine de utanç verici bir anımdır.

Bıyıklarımı almayıp tüylü tüylü ortalıkta gezinmem. Düşünüyorum ve hala nasıl cikiyordum ben insan içine diye kendime soruyorum. Şimdi daha sert karizma abidesi olan bıyıklarımla daha mutluyum. Saygılarımla.

Simdi liseye yeni geçmiştim ozamanlar internet evlerde yoktu tabi internet kafeler vardi birgun kiz kardesimle anneme odevimiz var internetten yapmamiz lazim diye yalan söyleyip kafeye gittik. Bende ergenligin doruklarinda son ses muzik taktim kulakligi hic birsey duymuyorum.Afedersiniz fena sıkışmisim para verdim diye masadanda kalkmiyorum ama ölmek uzereyim okuldan mahlleden birsuru arkadasimda var tabi kafede bende kulaklik kulagimda kardeşime sessiz söylediğimi dusunerek cok çişim var ölecem dedim.Kardesim kulakligi çıkardı abla napiyon dedi arkadan bir ses kafedeki abi abla tuvaletimiz var buyur demezmi bir dondum herkes bana bakıyor. O bakislar tuvalete kadar beni takip etti.Ertesi gun okuldada duyulmustu.Kotu bir anidir bana.