Manevi boslugumu dolduramiyorum cok uzun zamandir. En son ne zaman ciddi anlamda mutlu oldugumu hatirlamiyorum. Ruh esi olayini coktan gecmis biri olarak; artik mental acidan birinin beni besleyebilecegini, doyurabilecegini sanmiyorum.
Ne istedigimi tam olarak kendime soyleyemesem de biraz kafami bosaltmam gerektigini biliyorum.
Bu yazdiklarim icin depresyon belirtisi diyebilirsiniz ama degil, biliyorum.
Bir şişe rakı kesin karar verdim. Yanında şalgam. Birde sohbet edecek biri olmasa da olur. Açarım türk sanat müziğini dinlediğim haneler bana zaten dert yada derman olur. Düşünür içer düşünürüm.
