Sabah sınıfa ilk girdiğim an. Amk ayaklarım geri geri gidiyor resmen. Manzara şu;
Sıralar darma duman, mutlaka ağlayan birkaç öğrenci(işin yoksa teker teker sustur), hep bir ağızdan başlayan şikayetler, kavga edenler, yerlerde kalemini silgisini arayanlar(ne ara geldinde ne ara silgini kaybettin amk), yemek yiyenler falan, tam bir curcuna oluyor. ilk 10 dakika sükuneti sağlamakla geçiyor.
zaman zaman çok sıkıcı olmasıdır. hareketli zamanlarda tadından yenmiyor tabi sabah gittiğini akşam çıktığını biliyorsun. ay başı da çabuk geliyor tabi *
