bir sürü mutajen ajanla muhatap oluyor oluşum. lentivirüsler de cabası.
her ne kadar ek donanımlı kıyafetler giyip eldiven kullansak da insan bir işkillenmiyor değil.
Sabah sınıfa ilk girdiğim an. Amk ayaklarım geri geri gidiyor resmen. Manzara şu;
Sıralar darma duman, mutlaka ağlayan birkaç öğrenci(işin yoksa teker teker sustur), hep bir ağızdan başlayan şikayetler, kavga edenler, yerlerde kalemini silgisini arayanlar(ne ara geldinde ne ara silgini kaybettin amk), yemek yiyenler falan, tam bir curcuna oluyor. ilk 10 dakika sükuneti sağlamakla geçiyor.
yoğun ve ağır çalışma şartları.
yağmur, çamur demeden, cumartesi, pazar demeden çalışmak.. çalıştırdığın yüzlerce kişinin, ülkenin eğitim seviyesi en düşük olan kısmı olması..
ama yine de proje bitiminde yapılan binanın içinde hayatın devam ettiğini bilmek..
(bkz: inşaat mühendisliği)
