sınıfta "acaip adamlar çetesi" kurdum. ceketlerimizi ters giydikten sonra ders arasında koridorda tek başına dolaşan kızları teker teker aramıza alıyor ve korkutuyorduk. yıl 1955.
Sınıfın 1.si olan kız kısa boylu, çirpi bir şeydi. Aynı zamanda sınıf başkanıydı. Bir gün bir piyeste minik kuşu oynamak için sırtına kanat takmıştı. Baktım ağlıyor. Kanadı kırılmış.
Yanına yaklaşıp ahahahahah! Ne oldu minik kuş kanadın mı kırıldı dedim.
O küçücük kız ayağa kalkıp 30 numaralı ayaklarıyla beni en ön sıradan arka sıraya tekmeleye tekmeleye sürükledi.
Sonra 5 tane eksi! 10 tane eksi diye bağırıp sırasına oturdu.
ilkokul 1. Sınıfa giderken (5.5 yaşındaydım) merdivenlerden düşmüştüm. Ve tüm çocuklar paldır küldür merdivenleri koşarak inip beni ezmişlerdi.
ilk ve son izdihamımdı.
sene 2002, ilkokul 3. sınıftaydım. sınıf başkanı kız, olur olmadık her bir şey söyleyeni tahtaya yazıyordu, konuşanlar diye. bende mahsus sordum sınıfta herkesin içinde, su içmekte yasak mı diye, beni tahtaya yazdı sırf bu yüzden. bende, ya biz deprem zedemiyiz, su bile içemiyoruz diye bağırdım mahsus yine. o zaman sınıfta en hoşlandığım ve güzel kız olan aslı, bu sözüme katıla katıla gülmüştü. hoşuma gitti tabii bu durum. sonrasında konuşanlar listesinde olup, öğretmenden avucuma cetvel yemek bile koymamıştı.swh. sonrası ise tam facia. veliler yani annelerimiz bizi son derste almaya geldiğinde, dersin son beş dakikası sınıfa girmişlerdi. aslı ise anneme, oğlunuz bizi çok güldürdü, büyüyünce stand upçı olsun diye yine güldü. ben yine sevinmiştim ama, kız resmen beni gülmek için görüyordu. gerçi çocukluk işte ne görecekte. bana hep gülüyordu niyeyse sadece. ertesi sene başka bir okula nakil olarak gitmişti zaten. geriye kalan bana bu yarım hikaye oldu.
benim ilkokul çok düz geçti, ama bir anım var evet...
tenefüste sınıfın mafyaları arkadaşımı tuvalete götürmüştü, korkutuyorlardı ve dövüyorlardı muhtemelen, ne yapıyor olabilir bu salaklar sanki... arkadaşım da sessiz biriydi. dedim ki arkadaş değil miyiz, gidiyim bi çıkışıyım şunlara, savunayım arkadaşımı. o gazla gittim, ki şunu söylemek zorundayım bütün ilkokul ve lisede kimseyle kavga etmedim, bu olay hariç. insanlara ciddi zarar veremeyen biriyim, kıyamıyorum gibi bir şey. böyle olunca bu mafyadan biri beni aldı, sınıfa kadar getirdi geri, eller omuzlarda birbirimize bakıyoruz.
ama, ben ne yapacağımı bilmiyorum tabii. ayaklarımla bacaklarına vurmaya falan çalıştım. o arada bu bana kafa attı.
o gün öğrendim ki, bazı insanların vicdanı yokmuş. kafaya vurmak nedir ya? insan mısınız lan!?
neyse sonra olayı babama söylemiştim, o da hocayı aramıştı, polisi aramakla tehdit etmişti, hoca da çocuğu tehdit etmişti ve konu kapanmıştı. bir daha hiçbir mafyaya bulaşmamıştım. bu arada yazıda mafya dediklerim kaba kuvveti benimsemiş ve kendini bir bok zanneden, hakaret etmek istediğim ama terbiyemi bozmayacağım gruplardır.
son olarak, koca yazıyı neden okudunuz bilmiyorum, ama teşekkürler.
1. Sınıfın ilk günü babam beni sınıfa bıraktı dedi ki oğul buralarda takıl hocana kulak ver zil çalıncada eve gel. Şayet kaçıncı zilden sonra gelmem gerektiğini teneffüs diye birşeyin olduğundan falan bahsetmedi 40 dk sonra zil çaldı zaten berbat bir ortam ilk dersten sonra koşa koşa eve geldim. Sen nasıl bir çocuksun diye geri gönderdi okula. Sanki suç bende.
ilkokul 5. sınıf. beden eğitimi dersindeyiz. futbol oynuyoruz , kızlar ise ip atlamaca falan. her şey iyi gidiyordu. zilin çalmasına 8 dk falan kaldığını hocamız söyledi. neyse penaltı oldu falan topa bi gerildim sanırsın roberto carlos frikik kullanıyor. bir vurdum topa hacı top bir yana ayağımda ki spor ayakkabı bir yana. işin kötü tarafı spor ayakkabı ip atlayan kızların birinin kafasına denk geldi. dayak yedim ama kızdan ve hocadan değil. kızın bizimle aynı sınıftan olan iki abisinden. saygılar ilkokul.
Kurallara bağlı kalınmazsa günahkar olunacakmış hissi vardı. Başlıklar kurşun kırmızı kalemle, sayfanın başında iki parmak boşluk ( parmak koyup ölçme), defterin kıvrılmaması gerekiyor onun için ataç vs. Ne oldu yani şimdi? Daha özgür bir ortamda yetişmek için verdiğim mücadele hayatı biraz daha zorladı. Sınırları dar olan bir eğitim sisteminde sizde onlara göre yontulmuş oluyorsunuz. Dışarıya çıktıkça, yaş ilerledikçe hayatın bu kuralların dışında olduğunu anlıyorsunuz.
bizim sınıfta Ahmet vardı. kafası sivriydi. sınıfta en kısa boylu ahmetti. ama hoca talebelerin boyunu ölçerken kafamızın en üst noktasına cetveli denk getirip ölçerdi. bu yüzden Ahmet benden hep 3-4 cm uzun çıkardı amk. bakış açısının ne demek olduğunu o zamanlar anlamıştım.
Sınıfta bir çocuk vardı sınıfın en kisasiydi ve 6 yasindaydi.
Çocuk sınıf atlayarak bizim sınıfa gelmiş meğer süper zeka idi. Yaşına göre çok olgun ve mantıklı konuşuyordu.
Şimdi ne oldu acaba o çocuk gece gece merak ettim.
Kaçıncı sınıftım bilmiyorum Dersteyiz. Hocamız da biraz sert bir hoca. Ben de hep en arka tayfada erkeklerle takılan bi tiptim goy goy falan filan..
neyse o gün içimden ders dinlemek gelmişti. Arkadaki 2 arkadaşım sürekli 31 31 diyorlar, Ne diyosunuz diyorum gülüyorlar aq dalga geçiyorlar. En son sinirlendim bağırdım, hoca Noldu dedi “ hocam ya bunlar sürekli bana 31 31 diyorlar” dedim. Sonra bi güzel dayak yediler aq malları dksks o gün sonradan öğrendim tabi ne olduğunu..
ilkokul 3.sınıftaydım. Aytekin isimli bi hocamız vardı. Biraz şiddeti seven bi hocaydı. Öğrencinin biri hocayı kızdırdı. Hangi kafayla bilmiyom ama hoca ayağından ayakkabıyı çıkarıp çocuğa atacam diye kızın kafaya atmıştı. Kız ayakkabıyı kafasına yiyince kafasını koruyacağım diye ani bi hamle yaparak kafasını duvara sertçe vurdu. Öyle bi vuruştur ki kız olduğu yerde bayıldı. Hemen ambulans çağrıldı. Kızın bilinci kapalı haldeyken ambulansa bindirilirken ambulansla gelen hemşireden birisi dişlerinin arasında ölmüş diye söyledi. Zaten çıt çıkmayan sınıfta buz gibi soğuk hava oldu. Hoca masasına oturmuş kara kara düşünüyordu sanırım çok hatırımda değil hocanın naptığı ama O an şok içinde herkes birbirinin suratına bakıyo. Herkes bişey diyecek ama kimsenin ağzından tek bir kelime çıkmıyo. Sedyeye yatırıldı ve aşağı doğru götürülmeye başlandı ama tüm sınıf peşinde. Ambulansın bagajı açıldı ve kızı koymaya başladılar. ama o an ilginçlikler bitmiyodu. Kızın ailesi nerden haber aldı bilmiyorum ama ambulasla gelenler ambulansa merve'yi koyarken geldiler başımıza. O an merve'nin suratını kanlar içinde görünce sinir krizleri geçirmeye başladılar. o an merveyi bırakıp Hemşireler ailedeki kadınlarla ilgilenmeye başladılar. O an çocuğun biri sonradan amcası olduğunu öğrendiğim kişiye sanırım olayı anlatmış. Amcası sen misin lan o orospu çocuğu diye bi sinirle aytekin hocanın üzerine yürümeye başladı. ilk gelirken bi yumruk salladı. Hocanın o an çıkardığı ses hala kulaklarımda. HOca yediği o yumruktan sonra sersemlemiş halde ne olduğunu anlamaya fırsat bırakmadan amcası sağlam bi tekme salladı ve aytekin hocamız o an olduğu yere yıkıldı ve karnına aldığı darbeden sonra yerde kıvranmaya başladı ama merve'nin amcasının hırsı bir türlü geçmiyordu. Hoca yerde kıvranırken bu yerlerde bişey aramaya başladı. Herkes o anın heyecanıyla ne yapmak istediğini anlamamış durumda sadece amcasını izliyo. Tabi biz o anın korkusuyla ağlamaya sağa sola kaçışmaya başladık. Bu sırada mervenin amcası yerden aldığı çelik sopa buldu ve hocaya girişmeye başladı. ailesinden olan diğer kişiler de o ara koşarak gelmeye başlıyodu okulun bahçesine. Amcasının hocayı giriştiğini gören diğer gelen kişiler noluyo bile demeden hocaya girişmeye başladı. Kimse araya giremiyo korkusuna ama ORtalık çocuk ağlamasından geçilmiyo ama. Arkasından sopalı adamı çekiştirmeye çalışana sopayla vurup yere yatırıyor. O derece hırslı ve gözü kararmış şekilde hocayı yerde yüzü gözü tanınmaz hale gelene kadar dövmeye başladı. Adam artık yüzündeki şişliklerden dolayı nefes alamaz hale geldi. O ara polis karakolu okulun hemen üst tarafındaydı. Polisler geldi ayırmaya çalışıyo ama nafile. Polis son çare olarak okulun bahçesinde 3-4 el havaya ateş etti ve kavgayı ayırıp hocayı gelen ambulansın içine bindirip gitti. Bu arada o ambulans kız için gelen ambulanstı. Kız öldüğü ve hocanın durumu kritik olduğu için kızı indirdiler ve hocayı alıp gittiler. Kavga gürültünün üzerine bir de polislerin ateşleri okuldaki tüm öğrencileri bahçeye indirmişti. Bahçede gözlerinin altından, ağzından kan gelen sınıf arkadaşımız yerde yatıyo ve tüm öğrenciler başında. Hemen çarşaf gibi bişeyle üstünü örttüler ve öğrencilerin hepsini okuldan tahliye ettiler. 1 yıl psikolpjik destek aldım. O ara okula gidemedim. Ondan sonra öğretmenlik mesleğinden nefret etmeye başladım. Bi daha da o andan sonra okulla hep aramda bi mesafe oldu. Artık eskisi gibi sınıfa girememezlik yapmıyorum ama her sınıfa girdiğimde o olay gözümün önüne geliyo. Bir çok sınavdan çığlık atarak çıkmışlığım vardır. Allah kimsenin başına vermesin.
çok okul ve öğretmen değiştirdim. kadın öğretmenlerimden biri bana tokat atmaya kalkınca blok yedi ve eli havada kaldı. ben öğretmenlik hayatımda böyle öğrenci görmedim diye ağlayıp zırladı. benden hep nefret etti. yes bitch kocan seni dövüyordu ama sen beni dövemezsin.
ilk okul 1. Sınıf ilk hafta. Şu yeni yeni oturtulan okula adaptasyon süreci yani. Korkudan mıdır heyecandan mıdır bilmem her 10 dakkada bir tuvalet izni istemişim. Öğretmen de ilk üç sefer izin vermiş ama son sefer kaytarıyorum sanıp izin vermemiş. Ben de malum altıma işemişim.
