Ne kadar çok uzakta olsan da
perdene değen rüzgarı bilicem
ellerinle sağladığın yaralarımı
sen dağla nasıl inanıcam
sevdana kime sarılacam.
Şimdi bir daha nasıl sevecem söyle.
Bil ki dönmelisin kafayı yiyicem böyle
alnıma yazılmışı nasıl silicem
kadere güvenip nasıl düzelicem..
Gidemem canim burnuma gelse de ben
Yine herkesi kendim sandim
Ya adam olamam ya da ben olamam
Bana kendimi ver git
Eger bir umut varsa icinde
Yüreğim avuçlarının içinde
Benim ol diyemem sana zorlama beni
Seni başkası her gece gozluyorken.
Gittinde ne oldu hadi söyle
Yanımdaki özlemdin daha mı çok özlendin ?
Sensizlik koyar ama bensizlik sonun olacak
Benden sana elveda...
(bkz: Fikret Dedeoğlu)..
diyorlar ki bize eninde sonunda
hayat herkesi kuzulaştırırmış
döve döve yola getirirmiş
sonunda mutlaka uzlaştırırmış
onların hiç aklı yok muymuş ha
tekmili toptan salak mıymış
baş kaldırmak sadece hayatı büsbütün zorlaştırmış.
