ebeveynlerin, çocuklarının bir birey olduğunu unutmaları. onlardan istedikleri her şeyin doğru olduğu yanılgısında olmaları. her ne kadar anne babası da olsalar, çocuklarının tecrübe etmeleri gereken yeni ve ayrı bir hayatları olduğunu görememeleri. kendi doğrularına göre çocuklarını sürekli yargılamaları ve değiştirmeye çalışmaları.
4 yılımı üniversiteye harcayıp, bölümümle alakalı kıytırık bir iş bile bulamayıp iki iş birden yapmak zorunda kalmamdan başka beni en çok üzen bir şey yok şuan hayatımda.
Anlaşılmamak…
Az önce şöyle güzel bir şey okudum;
‘Aslında anlamaya çalışmak bile yeterliydi halbuki. illaki anlamak gerekmiyor. Anlamak istemek bile bir şefkatti.’
