şuan.
yalnızlık değil de düşünceler yıpratıyor insanı aslında. çünkü yalnızlık kıymetini bilen için güzel şey.
hak ettiğini alamamak, hislerine karşılık bulamamak, istediğin şeyleri rahatça söyleyememek, nefret ettiklerinden öcünü alamamak ne kötü bir şeydir öyle!
bunlar yalnızlıktan daha çok koyar adama anlayacağınız.
Yalnızlıktan odamdaki çiçeğe; "canım ben mutfağa gidiyorum, gelirken sana da su getireyim mi?" Demek geliyor... Yalnızlık zor be ağa.. demiş o anda şair.
dünyanın aslında ne kadar büyük olduğunu anladığında.
her an her saniye.
nefesinin ciğerlerine battığını hissederken.
kalbi eskisi gibi atmıyorken.
büyümenin verdiği hazımsızlıkla yaşarken.
her an, her saniye..
aslında ne kadar sahte bir sosyallik içinde gözükseler de, somut ortamlarda * soyut ve uzak düşünceler buldukları ve onları somutlaştıramayacak kadar kendilerine uzak gördükleri için, hemen hemen her andır... *
