yazarların yaşadıkları şehirlerin gelenekleri

    11.
  1. 10.
  2. yaşadığım şehirde
    tek bir gelenek kalmamış olmasının hüznüyle
    yazıyorum bu satırları sözlük.

    ben bütün hüzünleri denemişim kendimde.

    ve fakat
    gelenekselleşme yolunda giden hallere bak:
    anlayışsızlık.
    güvensizlik.
    iletişimsizlik.
    saygısızlık...
    ve bunlardan aldığı ilkellikle oluşan davranışlar:

    çekiştirme.
    laf taşıma.
    yalan söyleme.
    tembellik.
    kavgacılık...
    ve bunlardan aldığı ilkellikle oluşan toplum bireyleri:

    öğretmenler.
    esnaflar.
    sanatçılar.
    doktorlar.
    polisler.
    insanlar...

    benim şehrimde
    insanlar kanat takıp uçuyormuş.
    doktorlar sinir hastalıklarını müzikle tedavi ediyormuş.
    boğazında, mehtapta, koylarında sandalda meşkler ediliyormuş....

    üsküdar'dan doğan güneş
    edirnekapı'dan batarken
    mimar sinanın kalbi
    mihrimah sultan aşkı için atıyormuş...
    2 ...
  3. 15.
  4. izmir. Ne geleneği var acaba yeni taşındım.
    1 ...
  5. 14.
  6. istemsizce kornaya abanmak. evet istanbul.
    1 ...
  7. 6.
  8. (bkz: kurumlu kar) (bkz: karabük) allahım birde her kış geleneksel hale geldi. siyah kar yağar mı yağıyor arkadaş.
    1 ...
  9. 5.
  10. 4.
  11. her yaz kiraz, lale, pişmaniye festivali yapılır. açıkçası yaşadığım yerin pek bir geleneği yok. memleket sorulsaydı daha fazla yanıt verebilirdim.

    (bkz: yazarların memleketlerinin gelenek ve görenekleri)
    1 ...
  12. 13.
  13. 12.
  14. Eskişehirliyim, öyle adet madet yoktur.
    1 ...
  15. 7.
  16. saat 8de hayatın bittiği, yüzde 93.4 ünü memur ve içi geçmiş öğrencilerin oluşturduğu büyük(!) şehirde yapılabilecek aktivitelerin listesidir.
    0 ...
© 2025 uludağ sözlük