aylarca aşkına karşılık bekleyen bi adam vardı o "yavrum" diye hitap ederdi bana. kızmazdım çünkü o kadar içten söylerdi ki kızmak bi yana hoşuma giderdi bir tek "yavrum"un içine sahiplenme, aşk, bağlılık her şeyi sığdırırdı. kıymetini bilemedim o beni beklemekten gocunmazken ben onun yolunu kapattım beklemesi için hiçbir sebep bırakmadım. şimdilerde o "yavrum" deyişindeki sıcaklığa o kadar ihtiyacım var ki eski mesajları okuyorum "yavrum" yazdığı yerlerde sesi kulaklarımda çınlıyor. öyle özel bi kelimedir işte benim için ve kişiden kişiye de değişir bu kelimenin kullanılış amacı, zaten sevgiden sahiplenmeden mi yoksa başka nedenlerden mi kullanıldığını tonlamadan anlarsınız.
Bir erkek tipi. Bence bu günümüz ilişkileri sebebi ile var. iki cins de balon karakterlere bürünüyor. Yani mesela, bu erkek kendi karakterini kendi içinde onaylayabilmek için bilinçsizce yapıyor bunu. Çünkü " bu tip" erkekler böyle demeli ona göre. Kadın da buna alışkın. Çünkü o erkek bağlamında "yavrum" onun için önemli bir şey söylenmiş hissi uyandırıyor. Yani o erkek iki gözüm demez mesela. Yavrum der.
