son bir ayda mütemadiyen yaptığım.
yoğun iş temposu sonucu başa gelen durumdur. yastığa baş koymayı bile beklemezsin bazen ayakta uyursun o derece yorulmuşsundur çünkü.
bizzat her hafta en az bir kez bi yakınımda şahit olduğum, benim asla yapamadığım, yapamayacağım ve de kıskanmayacağım olaydır. ne var arkadaşım, bunun bi keyif kısmı var, yastığa sürüneceksin fetiş gibi, bütünleşeceksin o pamuk parçalarıyla, yorganın soğuk kısımlarında ayağın üşüyecek, sonra gerisini koyvericen.
ancak ölümüne uykusuz kaldığımda olan durumdur.
artık bayılıncaya kadar uykusuz kalırım, sonra yatağa süzülürken uyumuş olurum zaten. ses, ışık, kalabalık... hiçbir şey etkilemez beni. affetmem uyurum.
kişiye bahşedilen en güzel huylardan biridir. bu eylemi yapan insan için, yer ve zaman kavramı yoktur. uykuya dalmak için maksimum 30 saniye yeterlidir.
Böyle buyurdu Zerdüşt kitabında Nietzche der ki: " kolay zanaat değildir uyumak: bunun için gün boyunca uyanık kalmak gerekir. Günde on kez yenmelisin kendini: bu iyi bir yorgunluk verir ve ruhuna Afyon gibi gelir. Günde on kez yeniden barışmalısın kendinle; çünkü kendini yenmek burukluk yaratır ve kötü uyur barışık olmayan. On hakikat bulmalısın günde: yoksa gece de ararsın hakikati ve aç kalır ruhun."
