Farklı bir dönemde olsaydık, farklı insanlar olsaydı çevremizde, farklı bir biçimde yönetilip, farklı olanı kabullenebilseydik belki derdim, neden olmasın? Ama bugünün yaşantısı ve insanları beni 'evet' demekten alıkoyuyor. Romantik olup, ütopyalara inanmak mı gerek acaba? Yanlış yapan biz miyiz? Bilemedim.
"Yarın daha mı güzel olacak" dediğimiz gün bugünümüz değil miydi aslında? Dün de "yarın daha mı güzel olacak?" Sorusu ile başlamadık mı aslında bugünümüze?
Her gün bir gün öncesinden daha güzel olacaksa, bugünün anlamsızlığının farkında olmamak neden?
Niçin ?
Bugün; Piyango mu vurdu?
Sevdigin adamda seni mi seviyormuş?
istedigin işe mi kabul edildin?
Baban istedigin arabayı mı aldı?
Sınavlardan mı kurtuldun?
istegin hayatı sunabilecek gelişmeler mi oldu?
...
Blaa blaa blaa
Bu arada bugün olmamış olabilir fakat yarın yeni bir gün ve umut nefes aldıgın sürece vardır.
Hep bunu umut ederek yaşıyorum. Bilmiyorum içimde bazı insanlara karşı bitmek bilmeyen hırslar var. Böyle olmasını seviyorum, aslında istiyorum da. Çünkü her gün bir şeye, birilerine karşı hırslanmanın beni ileriye götüreceğini düşünüyorum. En azından yarının iyi olabilmesi için elimden geleni yapmaya özen gösteriyorum. Eğer yarın umduğum kadar iyi olmazsa hatalarımı tespit edip bir sonraki güne daha iyi hazırlanmaya çalışıyorum. iyi olursa olur olmazsa kaderime kalmış.
Gerçekten sürekli insanın aklına gelen, bazı bazı sürüncemeler içinde bırakan, bir şekliyle yaşama devam etmemizi sağlayan, adına umut dediğimiz garabet dolu bir sorundur bu.
Her ne olursa olsun, günümüz ne kadar kotu geçerse geçsin hep böyle bir temenni içindeyiz. Bir mucize beklentisi sanırım, insanın içinde hep var. Yarın çok güzel, çok farklı olacak, belki farklı bir insan olacağım, muhthis bir şey çıkacak karşıma, mutlu olacağım şeyler.. bu şekilde yaşamdan keyif alacak ve topluma aidiyet hissedecek, sıkı sıkı sarılacağım hayata..
Ama yok lan. Harbiden yok. Her gün aynı terane. "Gittikçe birbirine benziyorken dünle bugün, yok olmak kadar ürkünç bir şey, bu dunyaya duygusu..." diyor bir şair.
Zor bu dünyaya alışmak zor. Bu filmi sonuna kadar izlemek zorunda mıyız!
