insanların oturdukları yerden kalkmayı bırakınız gözlerini dahi kıpırdatmaya üşeneceği, herkesin mutlak şekilde içine kapandığı bir çağda kaçınılmaz olarak artmaya başlayacak olan durum. ortaya çıkabilecek tüm ihtiyaçların yaratılan bireysel/ortak ve sonsuz olasılıklı bir sanal evrende giderildiği bir gerçeklik varken kim ne yapsın şu anki kusurlu evreni değil mi. öyle değil işte. acayip derecede karamsarım bu konuda ve şiddetle geleneksel gerçekliği destekliyorum.
bunu desteklesem de çelişkili bir tutumla yapay zekanın beni aşmasını da istiyorum, hem de çok. ancak yapay zekanın tekilliğe ulaşma ihtimalinin gerçekleşmesiyle oluşacak öngörülemezlik durumu beni rahatsız ediyor. kısaca olası bir kusursuzluğun yaratacağı huzursuzluğu arzuluyorum. tabii bir süre sonra bırakın kendileriyle aşk yaşamayı onlar için bir böcekten farkımız olmayabilir.
ayrıca her ne kadar bizim bu konudaki merakımızı anlasalar da insan sevgililerimiz bu zekalara kızabilir. sonuçta karşıdaki yapay da olsa kendisinden üstün. sevgilinin yapay zekanın olmayan saçını çekme isteğiyle dolup taşması hiç hoş bir görüntü olmazdı. neyse. bakalım neler olacak. gelecek gerçekten çok ilginç.
