yanmak mı yok olmak mı

sözlük yazarlarının cevaplarını merak ettiğim sorudur.
varoluşçuların gözüyle bakarsak
(bkz: sarte)
(bkz: camus)
özden önce gelen varouluşu ,yanmayı,yok olmaya yeğ tutarlar.
öte yandan herhangi bir dine inanan kişiler ,filozof olması gerekmiyor, bu soruya ne cevap verirdi acaba? varlığının bilincinde olarak yanmak mı yoksa Hiç varolmamak mı?

Bir başka hali;
cennet veya cehennem mi yok olmak mı?

ihtişamından ötürü yok olmayı seçiyorum.
istediğim ne bir ödül ne bir ceza.

(bkz: bu cennet bazen cehennemi aratır)

Yanmadan varolmak mümkün değil. az veya çok herkes yanar. Herkes yandığı kadar varolur. Öyle kuru kuruya varolmak yoktur. Yanmamak ise yok olmak demektir.

Öncelikle şu güzel konuyu açtığın için saygıyla selamlıyorum sevgili sözlükdaş.
Şahsen hiç varolmamış olmak en güzeli olabilirdi, lakin olduk yok olmak da istemiyor insan.Varoluşçuların bu konuda pek kafa yormaktansa umursamamayı tercih ettikleri de açık yine da Camus'un yabancısı bu konuda etkiliyor.Sorun şu dinler gerçekten insanları bastırmak için mi ? Yoksa kapitalizmle ortaya çıkan aşırı faydacılık doğruyu mu söylüyor:tek bir yaşamınız var elinizden geldiğince onu iyi geçirin ? Aydınlanalım aydınlatalım..

(bkz: yok olmak)

"yanmayı yok olmaya tercih ederim"
(bkz: camus)
(bkz: yabancı)