en kötüsü de bunu epeyce bir süre sonra anlayabilmektir. çaba, çaba, çaba... ne için? ardına baktığında beş yıl olmak istemediğin bir insan olmuşsun. karda uyumak tatlı gelmiş. ama ölmüşsün dostum.
zamanla tutunduğun hatayı, zamanla unutursun. aslında ona hata demekte yanlış ve faydasızdır. çok yıpranmış olabilirsin fakat yaşanmış herşey kalbin ve ruhun için önemlidir.
ilk yapılması gereken şey duyguları karıştırmadan, mantıklıca oturup düşünmek. eğer bunu başarırsan sonrası çorap söküğü gibi geliyor zaten. sevgi kadar istismara açık bir şey yok. sevginin sömürüldüğü, aşırı taviz verdiğin ve zarar gördüğün bir ilişkiyi sürdürmemek en doğrusu. seni bile bile üzen, yalan söyleyen, aldatan, yoran biri senin için doğru kişi olamaz. sevmeye devam edilebilirsin, belki unutmayı reddedersin ama kendi iyiliğin için uzak durursun artık.
Frida Kahlo şiirinde çok güzel anlatmıştır.
"Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden "sen" olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
hayatına giren her insan senin öğreticin. almak istediğin bi ders olsa da olmasa da vaktiyle sana bir şeyler katan seni bu güne taşıyan insanlar.
elbette sana yapılan bi hatayı görmemezlikten gelmemelisin. ama asıl farketmen gereken biri, sana yanlış davranıyorsa, onu yanlış yapanın gerek verdiğin fırsatlarla gerek yolladığın mesajlarla gerekse karakterinle senin olduğun.
önce o kişiye doğru diyen senle şimdi ki sen farklıysan, şimdi mi doğrusun? o zaman mı?
velhasıl, başka birilerini suçlayarak düzeltemezsin ders alamazsın hayattan.
Daha sevmeye kollarını sıvamadan ' buda diğerleri gibi bitecek nasıl olsa ' diye soyunduysan sevmeye,
kimse ksra bakmasın o yanlış kişi sensin..
Sen adam gibi sevdin karşılığı yoksa şayet,
Hayatta geri gelmesi mümkün olmayan yegane şeyi kaybettin demektir. zaman!
Boşa geçen zamanınsa tek karşılığı pişmanlıktır..
Ötesi yok..
zincirleme hatalar yapmaktan kendini alamazsın. Debelendikçe daha da bataklığa saplanırsın. Yaralanırsın. Acını uzun süre hiçbirsey dindirmez. Herkes zamanla unutursun der durur, sense zamanla uyuşursun sadece.
insana baştan sona tecrübe kazandıran olaydır. önemli olan hatalardan ders çıkarıp hareket etmek. insanoğlu geç olsa da hatasının farkına varıp tecrübe ediyor ama yine aynı hataları yapmaya yelteniyor, yazıktır.
