herşeyden uzak dur diyen bir aileyle büyüme.
ailenin doğrusu onun yanlışı olması ve bunun farkında olamaması.
olması doğrultusunda yanlış fikirlerle büyümüş olması.
seni büyüten yanlış fikirlerle kendi çocuğunuda büyütmeye sebep olur, böylelikle iki kuşak gerideki fikirlerle çağın gerisisinde bir nesil büyür, sonra ülkenin %50 sine mâl olur.
aklıma adorno'yu getiren durum. Adorno minima moralia'da "sahtelik içinde doğru yaşam olamaz" yani "yanlış bir hayat doğru yaşanamaz" cümlesini şu şekilde yorumlar:
"modern pozitivist tariflerde, insan doğayı aşmak için vereceği mücadelede, iradeyle ve teknikle, tahakkümle ve ilerlemeyle yol alabileceğine inandırılmıştır. doğayı ve benzerlerini ezmek üzerine kurulu bir yaşama düzeni, kazananı da kaybedeni de, gerçek bir huzurlu ve mutlu yaşama olasılığından mahrum bırakır.
yabancılaşan insan vahşileşir, kendisine ve de başkalarına ciddi zararlar vererek varolur. yabancılaşmış yaşam kendi yaşama zeminini, kendi çıkarına zannettiği şeyler uğruna tüketerek yok eder.
yanlış hayat yıkıcıdır. sanılmasın ki bu yıkıcılıktan saklanmak mümkündür."
