ayrıca, aslında hiçbir insanın yanlış öyküdeki kahraman olmadığını hatırlatan bir söylem. dışarıdaki güzel hayatlara özenen gözlerin düşüncesidir sadece. fakat nedense kendi öyküsünün yeşilli, mavili, yıldızlı kısımlarına bakan yok. buna şahsım da dahil.
hayatın adaletsizliğinden aslında bu durum. tek istediğim bir çift sıcak koldu her zaman. sadece sarılmak lan, ne kadar zor olabilir ki? demek ki çok zormuş. benim öykümdeki en büyük zorluklar hep bu aşamada karşıma çıktı. o sıcak kollar hiçbir zaman sarılmadı. bunun yerine, dışarıdaki sevgiye doymuş insanların özendiği konularda şansım oldu hep. 20 yaşındayken kendi evini alarak, hayatında büyük bir adım atmış biri olmayı elbette birçok kişi isteyecektir.
sevgiye doyanlar mala mülke, mal sahibi olanlar da sevgiye muhtaç hep. dedim ya, hayat adaletsiz. hayatın adaletli davrandığı bütün insanların ta amına koyayım.
