zordur ama güzeldir. bir süre sonra güzelliği kalmaz. iki çift laf edecek birilerini ararsın bulamazsın. evin duvarları soğuktur; duvarlar sağır, duvarlar dilsizdir. sigaranı söndürmesen, külün yere dökülse ne yaptın diye soran olmaz. geberip gitsen 3 gün sonra ancak fark ederler.
unutmanın yolu; bir sigara yakmak, çayı yudumlarken terennüm eden bir aşk şarkısı değil, aksine, derin bir uyku yada psikoloji filmi,ben olsam kitap okurdum, ayrı mesele tabi ki.
ümitsizliktir.
zordur.
zoru başarmaktır ama asıl olay!?
o zaman yalnızlık başarıdır.
başarı içerek kutlanılır.
içince sarhoş olur insan.
yalnızlığı unutur.
o gelir akla.
evet..
ümitsizliktir.
Yakınlarının en mutlu gununde dahı mutlu olmamak, kendını oraya aıt hıssetmemek, kalabalıklar ıcınde bıle kendınden baskasını gormemektır.
Susmak ve en derın noktalara kadar dusunmektır..
Gece uykulardan uyanıp, kendınle konusmaktır huzursuzlugunu..
Sonra hep aynı ıkı soruyu sormaktır hep:
Bu hıs ne ve neden?
........
