Bireyselliğin çok fazla önem kazandığı yaşadığımız bu asrın en büyük problemlerinden birisidir. Herkesin içten içe hissettiği ve insanlığın üzerine bir lanet gibi çöken bu yalnızlığın çözümü, alkolde sigarada yada sosyal medyada olmamalı.
Bu his bize bir şeyler katabilmeli, bir şeyler öğretebilmeli diyorsun fakat yine tek verdiği şey daha fazla acı.
Çoğu zaman hissettiğim diyemeyeceğim çünkü her zaman yalnızım. Okeye dördüncü olacağıma kitabımı okurum çok daha iyi. Fazla kalabalık pekte iyi bir şey değil. Övünmeyin bununla, sakinlik kadar iyisi yokken.
"Gerçeği söylemek gerekirse, insanlar yalnızlık denen şeyin aslında ne olduğunu, nereye varabileceğini pek bilmiyorlar. Her yığına, içinde dostluk var gözüyle bakılmamalı; insanların yüzleri bir resim galerisinden öteye bir anlam taşımayabilir, konuşmalar da bir zilin çınlaması gibi olabilir."
Günün hangi saati olduğu veya nerede, kiminle olduğum farketmeksizin genel olarak hissettiğim bir şey. Belki de sebebi yalnız olduğumu bildigimdendir. Çünkü biliyorumki zor zamanda yine kendi kendime toparlanmak zorunda kalıcam. Gülerken, eğlenirken kimse yalnız kalmıyor tabi.
