bugün

her şeyi olduğu gibi bu da vardır. *
hayatın belli dönemlerinde içten içe hissedilip açıktan açığa yaşanılamayan histir. kalabalıklar içinde yalnızlığınızı hisseder ama bir türlü yaşayamaz yalnızlığa susarsınız. işte geceler yetişir bu durumun imdadına.
özellikle sonbahar ve kış aylarında kendini fazlasıyla hissettiren. bazen insanın iki kelam edecek kimse bulamasından kaynaklanan histir. bu duyguyu hissetmek için tek başına olmaya da gerek yoktur. insan kalabalık içinde de hissedebilir bu duyguyu çevresindeki insanların kendini anlayamadığı ya da önemsemediği duygusuna kapılabilir. bu duruma bağlı olarak yeni arayışlar, yeni insanlar tanıma eğilimine girilebilir.
kafa dengi birileri olmamasının büyük payı vardır.
yalnız kalmak istemediğin ve yalnız kaldığın zaman yaşadığın yalnızlık hissi insanın deli danalar gibi evde dolanmasına, çaresizce tv karşısında zaman öldürmesine, hiç aramadığın insanları aramasına, saçma sapan bir diziyi izleyip ağlamasına, kendini çirkin hissetmesine vs... neden olabilirken sen istediğin için yalnız kaldığın zamanki bu hissiyat insanın içini huzurla doldurur, kafanı dinlersin, geleceğini planlamaya başlarsın (gerçi bu da bir çaresizlik göstergesi niteliğinde yapılan bir etkinliktir)kitap okur, telefonun çaldığında açmaya tenezzül etmezsin... güzel bir etkinlik olur kısacası:)
gecenin en büyük laneti.
ruhun biçare hastalığı.
Otobuste gece tek başına yolculuk, düşünüyosun saatlerce, bir sonuç çıkıyor, yalnızsın..
şöyle bir gelir geçer. hoşa da gider hani.
Psikologlara göre yalnızlık hissi, kimse sizi takmadığında değil, ilgisini beklediğiniz kişi sizi hiç takmadığında oluşur.
Bir gölge gibi hep yanımızda taşıdığımızdır.
seni istediğin kişinin yerine sarıp sarmalayandır.
Ayda yılda bir uğrayan histir lakin uğrayınca da hiçbir şeyden tat tuz aldırmaz. En kısa zamanda geçmesi dileğiyle.
Bazen en kalabalık ortamlarda hissedilir.
Beni hiç terketmeyen histir.
Her gün bana uğrayan histir.
Sabah kalkıyorum, kahvaltı yapıp işe gidiyorum, işten dönüyorum.. çöküyor üstüme bir yanlızlık. Kimse yok etrafında. Bu da beni seviyor bu da beni önemsiyor diyebileceğin kimse yok.
Yalnız kaldığımda annemi çok özlüyorum sözlük. 30 yaşıma geldim ama çok özlüyorum onu. O yanımdayken bu kadar yalnız hissetmem heralde.
Hep icinde oldugum histir efenim.
okuduğun dergilerde her paragraftan rastgele bir kelime alıp onlarla bir hikaye yazmaya çalışmak.

ne kadar da yalnızmışım bee.
bugün otobüste giderken aniden yağmur başlayınca duraklarda birbirine sığınan çiftleri görünce hissettiğimdir. hele de kulaklıkla müzik dinliyordum, arka fon müziği gibi...
yalnız olmama rağmen hiç hissetmediğim duygudur. belki 50 yaşında olsam böyle düşünmezdim. eksik olsun bir sahte dost veya faydacı bir kaltak diyorum artık...
Cok insanla degil tek ama seni anlayan insanla giderilecek histir ve onu bulduktan sonra kaybetme asil yalnizlik budur.
Bu hayatta, bu şartlarda yaşanacak en güzel duygu. Benim için sadece.
şu zıkkımın kökü teknolojik aletler dibine kadar yaşamama engel. ya muzik açıyorum, ya gereksizin biri arar ya da başka bir sosyal ağda birileriyle karşılaşır ve bu hissim piç olur.
Gözümü kapamadan önce derinden hissettiğim duygu.
Tuhaf, insan yalnızlığa alışamıyor, hep yalnız olsa bile.
Yalnızlık ömür boyu.