"Gerçeği söylemek gerekirse, insanlar yalnızlık denen şeyin aslında ne olduğunu, nereye varabileceğini pek bilmiyorlar. Her yığına, içinde dostluk var gözüyle bakılmamalı; insanların yüzleri bir resim galerisinden öteye bir anlam taşımayabilir, konuşmalar da bir zilin çınlaması gibi olabilir."
her insanda hayatının belli bir döneminde bu hissi yaşar ve sürekli uyuma ve ağlama hissiyle beraber gelir. dozunda uyunup ağlanıldığında çok iyi gelebilir ama her şey dozunda güzel.
duha suresi ilk beş ayeti, benim kendimi yalnız hissettiğimde ve battaniyeme bürünüp uyumak veya öylece oturmak istediğimde HEP aklıma gelir. sanki o an direkt bana söyleniyormuşçasına:
Mutlu bir olay karşısında insan mutsuz hisseder, kötü bir an da öfkeli hisseder ancak yalnız hissetmek tüm bu hislerden daha farklı. Yalnız hissetmek için insanın illa yalnız olmasını gerektirmiyor. Bazen Kişi çevresinde sayısız insan varken bile iliklerine kadar yalnız hisseder, yalnızlığı hisseder. Bu yüzden farklıdır yalnızlık hissi diğer tüm hislerden.
