Artık rahatsız etmiyor. Yalnız yaşıyorum, görecek bir ailem yok, kardeşim yok. Değer verdiğim bir arkadaş yok, olmasını hiç istemedim. Aşk mı, kelime anlamını bilmiyorum. Umrumda değil, asla. Asla birini sevmek gibi bir hata yapmam.
Yalnızlık mı? Hissi mi?
Bir saatten sonra öyle olur ki, yalnızlık hissi değil birilerinin yanında olması hissi seni rahatsız eder.
Neden diğerleri gibi olmadığınızı anlamaya çalışmanıza neden olur. Herkes makara yaparken siz dahil olamazsınız ve nedenini anlayamaz kendinizi garipsersiniz.
Mutlu bir olay karşısında insan mutsuz hisseder, kötü bir an da öfkeli hisseder ancak yalnız hissetmek tüm bu hislerden daha farklı. Yalnız hissetmek için insanın illa yalnız olmasını gerektirmiyor. Bazen Kişi çevresinde sayısız insan varken bile iliklerine kadar yalnız hisseder, yalnızlığı hisseder. Bu yüzden farklıdır yalnızlık hissi diğer tüm hislerden.
Kendimi kurtaramıyorum bu histen. Çevren ne kadar kalabalık olursa olsun bu histen kendini alamıyorsun. iç dünyayla alakalı bir olay olduğundan biraz sıkıntılı.
her insanda hayatının belli bir döneminde bu hissi yaşar ve sürekli uyuma ve ağlama hissiyle beraber gelir. dozunda uyunup ağlanıldığında çok iyi gelebilir ama her şey dozunda güzel.
duha suresi ilk beş ayeti, benim kendimi yalnız hissettiğimde ve battaniyeme bürünüp uyumak veya öylece oturmak istediğimde HEP aklıma gelir. sanki o an direkt bana söyleniyormuşçasına:
Bir aralar yakın olduğum eğlendiğim kendimi mutlu hissettiğim arkadaslarımı zamanla tek tek kaybettim. Arada konuşuyoruz ama asla o eski samimiyet yok. ister istemez Yeni ortamlara girdim başkalarıyla arkadaşlık kurdum ama içimde arkadaşlık dostluk adına büyük bir boşluk var. O aradığım dostluğu hiç bulamıyorum. Sadece gün geçirmek için varlar gibi. Küçüklükten beri aynı mahallede büyüyüp yıllar boyu can ciğer olanlara hep çok imrendim. Çünkü ben kötü hissettiğimde yanımda bitecek bir arkadasım yok.
dün akşam kurs çıkışı bi sigara içelim dedik kızlarla gitmeden derken motorsikletli bir bey geldi önümüzde durdu bizim kızlardan biri çığlık çığlığa meğer sevgilisiymiş neyse bu gitti. ardından baktım diğeri bir noktaya kilitlenmiş ağzı kulaklarında herifin biri geldi sarılmacalar o da gitti. ben de öyle elimde yanmayan sigaramla kaldım zaten çakmağımda yoktu efkarım bile yarım kaldı.
Böyle bir kürekle yüreğini kaldırıp da bir kenara atıyorlarmış gibi, biraz daha ve biraz daha bitiyorsun. Hiç kimseye de anlatamıyorsun. En güçlü insana bile gözyaşı döktürür..
Günün hangi saati olduğu veya nerede, kiminle olduğum farketmeksizin genel olarak hissettiğim bir şey. Belki de sebebi yalnız olduğumu bildigimdendir. Çünkü biliyorumki zor zamanda yine kendi kendime toparlanmak zorunda kalıcam. Gülerken, eğlenirken kimse yalnız kalmıyor tabi.
