Allahın ezik yalnızları. yalnız oldukları yetmiyor gelip bi de buraya utanmadan ağlıyorlar. bu başlığa gelip yazılanları okudukça kahkahalar atıyorum lan ahaha.
yalnız hissetmek yalnız olmak değildir. geçicidir bu sebeple itimat edilmemelidir bir gülümsemede bir telefon görüşmesinde birilerinin seni anlıyorum demesiyle hallolur. hallolmuyorsa yalnızsın dostum. bu durum tehlikeli bu sebepten iyi tanımlamak gerekiyor.
sevdiğim arkadaşlarımdan biri ıngiltereye yerleşti. Bir diğeri tayini çıktı amerikaya gecici göreve gitti.bir diğeri evlendi. 16 yıldır en iyi arkadaşım olan kişi ile kavga ettim. Sevgilim ile konuşmuyoruz. Içinde bulunduğum durum.
"insanlar insanların içinde insana hasret yaşarlar." demiş ya şair aynen öyle oluyor siz birisini seviyorsunuz ve fark ediyorsunuz ki aslında yaşadığınız şehir tek kişilikmiş.
hayatım boyunca bilinçsiz olarak en çok gerçekleştirdiğim, gerçekleştirmeye itildiğim eylem. bazen etrafınız birçok insanla doludur ama kendinizi onların dünyasına ait hissetmezsiniz. onların hırsları, yapay gülücükleri, dünyevi amaçları sadece midenizi bulandırır. acıları, mutlulukları, bunları dile getiriş biçimleri o kadar yabancıdır ki size gösteriş merakları sizi hayrete düşürür. kendinizi anlayacak bakışlar ararsınız fakat sizi garipseyen bakışlar görürsünüz. önce sadece izlersiniz, sonra uzaklaşmaya başlarsınız fakat kaçamazsınız o bakışlardan. hayat bulunduğunuz ortamları seçme hakkı vermez her zaman. işte o zaman siz de onları taklit etmeye başlarsınız. bazen açık verirsiniz ama fark etmezler. dışarıdan onlar gibi görünürken içinizde en çok hissettiğiniz şey yalnızlıktır. her gün ne işim var benim burada derken içten içe, günler akar gider ancak yalnızlık hissi içinizden gitmez çoğu zaman.
