Aşkı kaybettik...Başımız sağolsun...Bu kadar verengül, bu kadar doyumsuzluk varken bilmiyorum özleyen olurmu...O ürkek bakışları, korkarak yapılan dokunuşları ilkleri..
eskiye ait bulunan bir fotoğraf.
önceden dijital kamera çıkmadan önce, bu kadar kısa süreye bu kadar çok poz sığdırmıyorduk ve fotoğrafın bir anlamı oluyordu. hatta kötü çıkan pozların değeri ise bir başkaydı.
bilmem farkındamısınız, yakın zamanlarda ekranlardan, gazetelerden aşina olduğumuz, çocukluğumuzu onları izleyerek,dinleyerek geçirdiğimiz birçok değer aramızdan ayrıldı.o kadar çok ki, gidenler, kalanlardan daha çok dersek abartmış olmayız. şimdi çok özlüyoruz,arıyoruz. herkesin kendisinden birşeyler bulduğu, bir çoğunu örnek aldığımız bu değerler artık yok. yok artık o güzel sanatçılar, bilim adamları, gazeteciler, vb. öyle erken gittiler ki çoğumuz onları doyasıya yaşayamadık. söz birliği etmişcesine aynı zamanlarda beraber gittiler.ne demişti bir yazarımız o güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler. onlar da öyle gittiler. arkalarında sıcak bir gülümseyiş, hoş bir seda bırakarak gittiler.
