anlatılmak istenen baska bir milletten olan bir kıza * aşık olmaktır.eğer ki birbirini uzun bir süre görememe durumu söz konusuysa çok acıdır,çekilir.farklı kültürlere sahip bu iki kişinin aşkı inanılmaz dercede güzeldir.birbirlerini öğrenmek için çabalamak,farklı kültürlere rağmen bazı anlayış ve davranışların aynı olduğunu farketmek sizi heyecanlandırır ve ayrı kalmak zorundasınız (ayrı ülkelerde) hergun onu daha da çok özlersiniz,sanki vefat etmiş gibi acı çekersiniz. *
hicbir boka sarmayan olaydir. bir sure sonra kultur farkliligi hayvani boyutlara ulasir. siz iltifat etmek icin 'ankara' dersiniz, o hakaret anlaminda 'gotun kara' anlar. eger hakikaten turkseniz ve yabanci kulturden birisine asik olduysaniz... kolay gelsin, icinden cikilmaz olaydir. simdiden unutmaya bakin.
hayatta ınsanın tek tanıdıgı kısı -o da gorecelıdır- kendısıdır... hayatta herkes yabancıdır ınsana ve ask tek kısılıktır ha yabancı partner ah tanıdık, farketmez..
(bkz: herkes yabancı degıl mı)
kesfedilmesi gereken sadece bir insan degil ayni zamanda bir kultur oldugu icin, askin bitmesi cok zordur. zira her an yeni bir sey ogrenir, cok uzun sureler heyecanini kaybedecek kadar vicik vicik bir iliski yasamazsin.
yabancı birisi olması çokta önemli degil.empati yeteneginin zerresi olmayan türke aşık olmaktansa karşısındaki insanı düşünebilen bir yabancıya aşık olmak daha iyidir.en azından birbirlerini anlamaya çalışırlar.değişik kültürlerden , değişik medeniyetlerden insanlarla tanışma fırsatını avucunuzun içine alırkar.yabancı dil öğrenirler birbirleri sayesinde.mesala aşık oldugunuz dişi fransız ise ve aşkınız platonik olarak kalmışsa fransızca yalvarma ve yalanlar dökme konusunda ihtisas yapabilirsiniz.
tavsiye etmediğim bir olaydır. hele hele kendini kaptırmak, işi evliliğe dökmek ve hatun/erkek kişinin memleketine taşınmak durumu söz konusu olursa, insan hayatını mahvedecek, pişmanlıklarla boğuşmanızı sağlayacak, ne bok yedim lan ben?! sorusunu size hep sordurtacak bir olaydır. uzak durulması şiddetle tavsiye edilir.
onunla internet üzerinden kitaplar ve varolmaktan bahsediyoduk. çok uzun muhabbetlerdi bunlar ve ikimiz de zor anlaşılmamıza rağmen birbirimizi anlıyoduk. farklı milletlerdendik, ikimize de yabancı olan bi ülkede tanışıp ayrılmıştık. aslında varoluş ve ayrılıkların bizim yaratıp inandığımız oyunlar olduğundan da bahsetmiştik. ayrılık çok acıtmazdı artık beni, bunu kabul etmiştim. ta ki istanbula geliceğini söylediği ana kadar. buna inanmakta güçlük çektim, inanmadım da.
