Bu, özellikle seçilmiş bi motto değil takıntılı ve mükemmeliyetçi insanların kararlarını şekillendiren otomatik düşünme biçimidir.
Ben çoğunlukla işin ‘hiç’ kısmında yer alıyorum, ‘hep’ kısmını sürdürebilecek iradem yok, inancım yok. Bu yüzden yola bile çıkmıyorum, hiçlik çizgisinde bekliyorum genelde. Oysa çıksam gittiğim yol kadar şey öğreneceğim en azından.
psikolojide hayatımızı çekilmez kılan ve bizi mutsuzlaştıran keskin sınırlara sahip olma olarak tanımlanır.
ya nirvanadasınız ya da dipteyim, sondayım, depresyondayım versiyonunda. seçim sizin. eğer hayatınızda grilere yer vermek istemiyorsanız tabi...
ya herro ya merro felsefesidir bu.
mahallenin bıçkın delikanlılarına sorarsak eğer zaten bundan gayrı çözüm yok; bundan sonrası olayın gidi$atına ve gösterilecek reaksiyonların $iddetinin senin e$ik değerine olan etkisine bağlı.. yani aslında kaybedilecek ile kazanılacak arası bir uzun ve deruni dü$ünsel seans ki almı$ ba$ını gitmekte. aslına bakarsan (bak artık istersen!);
gerçekten istediğini bildiğin bir$ey için sava$maktan daha doğrusu olmaz diyen tarihsel kahramanlara, alplere, yiğitlere bir noktada hak vermemek ve "lan sanki ne kaybedeceğim ki? zaten benim değil; en azından $ansımı denerim!" diye dü$ünmemek elde değilken, bir paket sigaranın tüketim süresi beynini yiyen ve seni diğer yükümlü olduklarından istemsizce arındıran habis hislerin giderek büyümesi ile pozitif yönlü ili$kiye girmi$ken, ezcümle; çarenin çaresizliğiyle ile güre$ tutarken sen, cesaretinin kumbarasını kır ve git yakla$ ona!
membranı yırt!
ya çık son nefesine kadar oyna topunu, göster kendini, çalımını at. çelme tak, kazanmak için enerji ve sinerji içeceği kullan. zaten senin olmayandı o, minimumdan dene.
korkma; tekrar ölmez ölüler ne de olsa.
