amasradasın. neden mi? 2 gün önce hastaneye kaldırıldın antidepresan komasından. neden girdin? sarhoştun, 2 ay önce ayrıldığın sevgiline mesaj attın, hala onu sevdiğini söyledin. fakat ondan ayrıldıktan sonra onu unutmak için bir sürü kızla ilişkin oldu. o bunların hepsini gördü ve senden nefret etti. o kabul etmedi senin onu sevdiğini ve ona beni seviyor musun diye sorduğunda cevabı hayır oldu. hastanelik oldun peki, iyi güzel. ailenin ağzına tam anlamıyla sıçtın. allahtan ailen anlayışlı bir aile. doktorun önerisiyle ankaradan uzaklaşmak için 2-3 günlüğüne amasraya gittin. ailenle mustafa amcanın yerindesin. otele gitmen gerekti bir şey almak için. gidiyorsun, sokak kedileri görüyorsun, yağmurlu, rüzgarlı bir hava. kediler miyavlıyor onların yanına gitmeye çalışıyorsun fakat kediler kaçıyor. yakıyorsun bir sigara ve sahilden denizi izliyorsun. aklında ilhan irem'in boşver arkadaş şarkısı çalıyor. duygusalsın bayağı. normalde hiç ağlayamazsın ve bir anda geliyor, ağlamaya başlıyorsun. ipod'undan başta alphaville'in big in japan'ini açıyorsun. things will happen while they can diyorsun ağlarken. sonra da cat stevens'in klasiği lady darbanville'yi açıyorsun. yine ağlıyorsun... hıçkırarak. here comes the rain again çalıyor ve krize giriyorsun. talk to me like a lovers do, walk with me like a lovers do diyorsun. mutlu musun? biraz. çünkü arınıyorsun. ağlama sebebin o değil. yaptığın şeyler. kendine acıyorsun. gözyaşlarını siliyorsun ve onu unutmuş gibi hissediyorsun. aslında unutmadın. fakat için boşaldı rahatsın. sonra?
mükemmel bir duygudur. tuzlu gözyaşlarının yağmur suyuna karışması, insanlarının ağladığını farketmemesi, hem hıçkırıktan hem soğuktan titremek...yağmurlu havada ağlamak bazı zamanlarda gülmekten bile daha fazla mutlu eder insanı.
