Gothic rock dinlemiyor olmama ragmen, beni resmen tesiri altina alan gruptur. Uzun zamandir da arada dinlerim. Bu yil sonunda haarlen' deki konserlerine gidecegim hayirlisi ile.
Ayrica stand my ground, angels ve the howling sarkilarinda kendimden gectigim, frozen ve all i need dinlerken ise melankoli sahibi oldugum gruptur.
hydra albümünün tamamını yeni dinleme şansı buldum. özellikle the unforgiving albümü çok eleştri alıyordu. malum within temptation'ın enter ile mother earth'üne bakıyoruz. özellikle enter çok derin. sonraki 2 albüm daha senfonik daha da güzel. birde the unforgiving'e. arada baya fark var. müzikleri daha elektronikleşmiş. tarz hafiflemiş. senfonik back vokaller gitmiş. korolar defedilmiş. bense konsept bir albüm olduğu için çokda yardırgamadım.
fakat bu yeni gelen hydra yı dinlerken baya baya grubun müziğinin oldukça hafiflediğini düşünüyorum. grubun deceiver of fools, mother earth, candles gibi bir şarkısını herhangi biri dinlese korkup kaçacakken; pop dinleyen biri bu albümü rahatlıkla alıp dinleyebilir.
malum grup genç değil. haliyle ilk tarzlarını korumalarıda mümkün değil. dağ gibi linkin park 2 nu-metal albümüyle yaktı yıktı ortalığı. şimdi ne idüğü belirsiz alternatif rock grubuna dönüştü. evanescence fallen ile yıktı. the open door ile cilaladı. ama son albümleri ile yine eski gothic, melankolik tarzlarından oldukça uzaklar.
anathemanın ilk albümlerine, alternative 4 bakıyoruz. ve ondan sonraki müziklerine. nerden nereye.
yaş ilerledikçe sert, melankolik gruplar bir değişimin içine giriyor. artık bunu kabullendim.
yine hydra'ya dönecek olursak albüm ne kadar müziği hafif gelsede silver moonlight isminde brutal vokal içeren bir şarkıda var, and we run isminde rap vokal içeren bir şarkıda. oldukça ilginç bir albüm olmuş.
ne kadar değişsede bir kalite olduğu bariz. onca yıldan sonra vokal 2 çocuk doğurduğu halde, grup müzik yapmaya devam ediyorsa takdir ediyor sizi albümü keşfetmeye, sharon'ın kadife sesini dinlemeye davet ediyorum.
tarja ile olan paradise şarkılarıyla yine muazzam bir işe imza atmışlar. bütün senfonik/power metal camiası bu şarkıyı beğenmiştir. gönül istiyor amy lee yide alsınlar şöyle 3 lü combo çeksinler. amy olmadı floor jansen olur, simone simons olur.
ne var ki tadı damağımızda kalmıştır, böyle bir gruba 1 saatlik performans da neymiş ya! hiç izleyememektense bunu elbetteki yeğlerim amma lakin ki öyle de değildir bi yerde.
setlistleri güzeldi güzel olmasına ama The Heart of Everything albümünden çok az şarkı söylemeleri biraz canımı sıktı :/ hepsini geçtim the howling'i söylemediler ya, nasıl içime oturdu anlatamam :/ bir dahaki sefere erteleyip diğer şarkıların keyfini çıkardım ama the howling'i ve The Heart of Everything'i * canlı dinleyememiş olmak içimde bir ukdedir.
yine gelsinler ama Allah aşkına headliner falan olsunlar ya da sadece kendilerinin çıkacakları bir konser falan olsun ne bilim ama 1 saatten fazla kalsınlar sahnede!
rock'n coke a ben gidemiyorum diye 2. kez gelen gothic rock grubu. zaten ne zaman bir grubu sevsem +18 konserlere geliyor. bu arada memories ve angels i tek geçerim. all ineed lerini de vampire diaries de dinledik ayrıca.
