a natural disaster albümünden; sakin başlayan, sertleşen, sonrasında yine sakinleşen anathema şaheseri. en iyi enstrümantal parçalar arasına girebilir.
anathema'nın etkileyici parçalarından birisi. önce sakin bir giriş ile bebek gibi olursunuz sonra o sakinlik bozulur öyle bir hırçınlaşır ki şarkı sizde hırçınlaşırsınız herşeyi yakmak yıkmak isterseniz, sonra şarkı tekrardan sakinleşerek ortadan kaybolur ardından tekrar dinlersiniz.
2:15 ten sonrasını nasıl bir kafayla bestelemişler ben anlayamadım.
evet birşeyler orada çığlık atıyor. birileri avazının çıktığı kadar bağırıyor..
ulan yapılır mı bu ya.
insana hayat aşılayan eşsiz bir anathema parçası.
karamsar olduğunuz bir anda yardımınıza koşandır. gözlerinizi kapatıp ruhunuzu müziğin derinliğine bıraktığınızda iliklerinize kadar hissedersiniz hayatı.
bir gün, gözlerimi kapatıp ruhumu bıraktığımda derinliklere, matizkafalar tutmuştu ellerimden.
ilk kadrosundan tamamen farklı olarak günümüzde varlığını sürdüren oldschool thrash grubu . döneme göre harika gitar tonları ve yazdıkları gaz ötesi rifflerin üstüne söylenen vokalleri her zaman komik ve çiğ bulmuşumdur .
(bkz: sean killian)
