Çocuklukta çokça duyulur. Nitekim kardeşe dayak yedirtip yedirtip, bir tane de kişinin kendisinin kardeşine vurmasıyla olay daha da travmatik hale gelir ,tabi birkaç saat sonra da şunlar duyulası cümlerleden biridir; "ama memet vurmazdım, celibonlarımı çalmasaydın, suç sende"
az önce acı bir şekilde yaşadım. muhabbet kuşumun yeminin bittiğini fark edememişim. yaklaşık 15 dakika önce kafasını yemliğine sokmuş "bebeğim, bitanem, aşkım, hayatım" dediğini görünce beynimden vurulmuşa döndüm. ben onu, birlikte mutlu bir şekilde yaşayalım diye hayatıma dahil etmiştim ama sonra ne yaptım? gündelik yaşamın telaşına kapılıp yemini suyunu kontrol etmeyi ihmal ettim. buna rağmen o, bitmiş yemliğine bakarken bile sevgi sözcükleri söylemekten geri kalmadı. tanrım! bu nasıl bir vicdan azabıdır; sen soktun sen çıkar..
Gecelerimin bana zehir oluşu, göğsümde tonlarca kiloluk ağırlığın varlığıyla nefes alamayışlarım, dolan gözlerim, bütün gece boyunca aklımdan çıkmayan düşüncelerim, kendime olan nefretim, öfkem, yeniden gelme isteğim, kaybetme korkum..
Mahvolan uykusuz, depresif gecelerim..
Hepsi bu lanet olası azap yüzünden..
Vicdan azabı..
Bütün hayatı bok eden, hiçbir şekilde duymazlıktan gelemediğiniz lanet olası şey..
KESiNLiKLE iNSANIN BiR PARÇASI DEĞiLDiR. O iNSANA BiR OTOKONTROL, BiR EZiYET YA DA NE BiLEYiM GICIKLIK BELKi DE OLSUN DiYE SONRADAN iÇiNE KONAN BiR ŞEYDiR. ZiRA iNSANIN KENDiSiNi BIRAKIN EN BÜYÜK DÜŞMANI DAHi ONUN VERDiĞi EZiYETi VEREMEZ.
kadınla bir gece önce birliktesinizdir, ertesi gece kadın ve kocasıyla birlikte içiyosunuzdur, ama zerre kadar vicdan azabı duymuyosunuzdur. ama sonra kadının bir ara size dönüp kocasıyla ilgili 'tam mal' diye fısıldadığını duyuyorsunuz. işte o zaman bu azap vicdan azabı oluyor!
evet evet şuan içimde kalbimi ve göğüsümü yumruklayan kendini oraya buraya atan şey bu azap olsa gerek. aslında hiçbir şey yapmamış olmanın yapamamış olmanın verdiği azap bu. sadece 'ben geldiiiim' demen yeterli olacakken adına 'süpriz' demek istedin. doğruya o zaman adı süpriz olmazdı ama ben birşey yapamadığımdan herhalde bu azap.*
yaşanılan olaya ve ağırlığına göre, "ne azapmış arkadaş, canımı almadan bitmeyecek herhalde" dedirten iç dünyayı yerle bir eden, başedilmesi en zor hislerin başında gelendir.
aman tanrım. bugün iki kızı ağlattım. hemde hiç tanımadığım bu insanların günü benim yüzümden tabiri caizse b.k oldu. şenliklerde şenlenirken tuvalet ihtiyacı için konteynerlarda bulunan kapının tekini açtım. açmaz olaydım. bir tane benden büyük bir kızcağızın 'napıyosun ya' diye bağırmasıyla tüm gözler ona döndü. kapıyı nasıl kapatacağımı şaşırdım ama olaylara tanık olan bir amca bile' kapını kilitlemezsen herkes görür böyle yaa, kız çocuğu dediğin temkinli olur...' demesiyle kızın hıçkırık seslerinin duyulması bir oldu. madur kız tuvaletten çıkar çıkmaz kapının kenarında arkadaşıyla muhabbet ettiği için tuvaletin kapısını tutmayan, bana da tuvaletin dolu olduğunu söylemeyen, kız kardeşine ard arda osmanlıları patlatmaya başladı . ikisi birden nasıl ağlıyor.. 'abla görünmedi bir şey ' diye ablasını yatıştımaya çalışıyor garibim. nasıl kötü oldum anlatamam. ' yürü hemen eve gidiyoruz ' diyor bir yandanda kardeşine patlatmaya devam ediyor. gidip özür diledim kardeşi daha fazla dayak yemesin diye kıvırdım bişeyler ama nasıl utandım nasıl üzüldüm ... vicdanım sızladı resmen. benim arkadaşlarda yerlerde, koptular tabi gülmekten bir yandan da gülmeyin diye onları dürtüyorum. kilitliymiş değilmiş bundan sonra ders olsun kapı çalıcam ...
üniversitenin bitimine çok az bir zaman kala geriye dönüp baktığımda duyduğum his. telafi etmek içinse hatalarımı tekrar etmemeye çalışıyorum. derslere girdikçe içim huzurla doluyor. *
başkasına zarar verdiğine inanan bir kişinin duyduğu pişmanlık duygusunun bir ifadesidir. suçluluk duygusuyla ilişkili bir duygu olup kişinin kendi kendine yönelttiği bir kızgınlık halidir.
