Almanların "Diktat" adını verdikleri 440 maddelik barışın önemli maddeleri şöyledir:
a. Sınırlar:
Almanya, Belçika'ya Eupen, Malmedy ve Moresnet bölgelerini; Fransa'ya Alsas ve Loren'i veriyordu. Saar bölgesi Milletler Cemiyeti yönetimine bırakılıyor, nihai durumu 15 yıl sonra plebisitle belirleniyordu. Polonya'ya Poznan ve Batı Prusya verildi. Danzig koridoru serbest bölge olacaktı ve Milletler Cemiyeti himayesi altına girecekti. Yukarı Silezya'da plebisit yapılacaktı. 1920'de yapılan plebisit sonunda, buranın doğu yarısı Polonya'ya verildi.
b. Siyasî Hükümler:
Belçika'nın tarafsızlığı kaldırıldı. Ren Nehri'nin doğu ve batı kıyılarında 50 km. lik bir alan askerden arındırıldı. Almanya'nın Avusturya ile birleşmemesi taahhüt altına alındı. Almanya; Avusturya, Çek-Slovakya ve Polonya'nın bağımsızlığını tanıdı.
c. Sömürgeler:
Almanya tüm denizaşırı topraklarından vazgeçti. Bu topraklarda Milletler Cemiyeti'nin kontrolunda yeni sömürgecilik rejimlerinin kurulması kararlaştırıldı. Togo ile Kamerun ingiliz-Fransız mandasına; Tanganyika ingiltere mandasına; Ruanda-Urundi Belçika mandasına; Güney-Batı Alman Afrikası Güney Afrika Birliğine; Mariana, Marshall ve Caroline adaları ile Çin'deki Kiaochow Japonya'ya; Yeni Gine'nin Almanya'ya ait olan yarısı ve Solomon Adaları Avustralya mandalarına bırakıldı.
d. Silahsızlanma:
Almanya'nın ileride yeniden askeri bir tehdit olmasını önlemek adına bir dizi düzenlemeye gidildi.
Almanya'da zorunlu askerlik kaldırıldı.
Alman ordusu 100.000 kişiye indirilerek Genelkurmay örgütü kaldırıldı.
Deniz kuvvetleri 15.000 personelle sınırlandırıldı.
Uçak, denizaltı, zırhlı araç ve tank yapması yasaklandı.
Silah üretimi, dış alım-satımı (ithalat-ihracat) yasaklandı.
Zehirli gaz üretmesi ve bulundurması yasaklandı.
e. Tamirat Borçları:
Savaş tazminatı olarak 1921 yılı itibari ile 56 Milyar Dolarlık bir mali yük getirildi. Ancak aynı yıl bu borç 33 Milyar Dolara indirildi. Bu miktarlar Almanya'nın ödeme gücünün çok üstünde idi ve borçlanma Almanya'yı ekonomik yıkıma mahkum etti.
Müttefiklerarası komisyon tarafından bu antlaşmanın sonucu olarak Almanya'ya 1921'de 56 milyar dolar olarak tespit edilen tamirat borcu bedeli aynı sene içinde 33 milyar dolara indirilmiştir. Antlaşmanın bu kadar ağır olmasının yegane sebebi Fransa'nın Almanya'yı bir daha kendine gelememek üzere cezalandırmak istemesidir. Bunun intikamını Almanya 22 haziran 1940 senesinde compiégne'de imza edilen mütareke ile Fransa'dan almıştır.
weimar cumhuriyeti'nin dış politikası ve ekonomi politikası üzerine haliyle çok önemli (ve genelde olumsuz) etkileri olmuş olan anlaşma. mesela savaş tazminatı meselesi yılan hikayesine dönmüş.
