Havaların soğuk olması koşulu ile akşam saatlerinde gidilir, sağlam sıra beklenir, bozalar alınır içine biraz sıcak leblebi serpiştirilir, oracıkta tüketilir, hayata bir renk katılmış olunur.
Anlamını unutmaya başladığımız kelimedir vefa. Eşten, dosttan, akrabadan hatta candan, can bildiklerimizden göremediğimizdir. Değeri çok büyüktür ama kimilerine göre sadece yüktür.
-Kederliyim sözlük, vefasıza vefa aptallıkmış, bilemedim.
Yanlış hatırlamıyorsam Orhan Pamuk'un "kafamda bir tuhaflık" kitabında bu isim baya geçiyordu o geldi gece gece aklıma. Mevlüt müydu baş karakterin ismi? Okuduğum kitapları belli bi süre sonra tam hatlarıyla hatırlıyamamak canımı sıkıyor. Ama bu kitap bittiğinde nasıl hissettirdiğini hatırlıyorum baş karekter de tutunamayanlardandı, hüzünlü ve eksik bir sondu.
ölmüş arkadaşının başında bekleyen muhabbet kuşunu vefaya örnek göstermek de ne bileyim hafif gerizekalılık içeren bir bir davranış bence.
sanki başka yer var el kadar kafeste amk.
