şu an farkettiğim üzere, neden mühürleri yandan açmıyorlar da üstten açıp bir de elleriyle silme triplerine giriyorlar diye düşündüren yarışma. cem yılmaz'la yabancı dil öğreniyorum temasını yaşamaktayız şu an.
bazı forumcu ibneler programı sabote ediyor. adam stüdyo çekimlerine seyirci olarak katılıyor sonra bi koşu eve gelip yarışmada neler olacağını foruma döşeniyor. ayıptır! acun'un kankası değilim para da almıyorum ondan ama bu direktoman ibnelik oluyor.
an itibariyle muhsin isimli yarışmacının son 8 kutuya altı kırmızı* 1 sarı ve 1 mavi ile girdiği yarışma. buradan da 500 bin vermessen sevgili acun ılıcalı* kimse izlemez o yarışmayı.
an itibari ile muhsin isimli yarışmacının son 4 kutuya 3 adet 500 bin tl ile 1 adet 30 bin tl soktuğu ve hamdinin 210 bin tl lik teklifine yokum diyen delükanlı yarışmacı. bu adam 500 bini alır gider ve hamdi göt olur.
500 bin vermesi halinde izlenmek için orda burda reklam yapacağını düşündüğüm yarışmadır. haberlere kesin çıkardı acun. bu akşam büyük bir süprizimiz var deyu konuşurdu.heycana mahal vermeyin...
hiçbirşey hissetmedikleri halde, kutumda küçük/büyük hissediyorum diyen bir takım insanların, zaman zaman yarışan arkadaşlarının ismini haykırarak ve önlerindeki masaya hunharca vurarak tempo tuttukları, zaman zaman başkalarının şanssızlıkları için ağlayıp bazende gülerek birbirlerine sarıldıkları, var mısın yok musun sorusuna yokum cevabı alan sunucunun her seferinde tuhaf bir şekilde yokum diyooooor dediği bir yarışma programı. ( bu arada program esnasında yarışmacılara bir takım ürünler dağıtılıyor, genelde dondurma oluyor bu ).
-ne hissediyorsun kutunda?
-küçük hissediyorum biliyorsun seni çok severim sana açmak isterim
-küçük hissediyorum diyorsun öylemi bende seni çok seviyorum canımcım açalım o zaman
-500.000 tl
-hani küçük hissediyordun tipsiz zaten gittin büyük açtın
gibi dialogları çok yakında görebileceğimizi düşündüğüm yarışma programı.acunda olmasa çekilmez
katılanlarının her biri birer filozof olan yarışmadır. para hakkında, şans hakkında, hatta ve hatta sevgi ve aşk hakkında bile felsefik konuşmalar uyduran yarışmacıların programıdır.
hiç ellerinde olmayan bir parayı kaybettiklerinde ağlayan yarışmacılarla dolu programdır. "ulan zaten çalışmamışsın bu para için, ne zırlıyorsun ? gören de 25 senedir emek verip kazandığın parayı elinden aldılar zannedecek" gibi düşünceleri akla getiren yarışmadır.
ayrıca, yurtdışından gelen bazı* yarışmacıların doğdukları ve büyüdükleri ülkenin dilini bir marifetmiş gibi konuştukları yarışmadır.
nedense paraya en çok ihtiyacı olan yarışmacıların para kazanamadıkları yarışmadır. hele yarışmacı kadın olup lolita kriterlerine uymuyorsa.
diğer yandan da, çok şımarık kişiliklerin de genelde az para kazandıkları yarışmadır.
acun seyircilere döner ve sorar : hödö liralık parayı kabul etsin diyenler alkışlasınlar..
kamera seyircilere döner tam bir amca el çırpmaya hazırlanırken hiç kimsenin alkışlamadığını farkeder ve indirir ellerini umarsızca.
acun bu sefer de ''hödö liralık parayı kabul etmesin diyenler alkışlasın'' der ve kamera tekrar seyircilere döner.garibim az önceki alkışlama meraklısı amca ,belki de hepimizin amcası,belki de kararsızlığımızın sembolü amca, kaldırır ellerini çılgınca alkışlamaya başlar naralar eşliğinde çevresindekilere aldırış etmeden..
şu sıralarda oynayan bölümünde fenerbahçe sporcularının yarıştığı program. Aragones'in tazminatına yetecek miktar teklif edilirse aziz başkan kabul edecektir.
sabah ki magazin programlarindan birinde acun ilicali;
- bu aksam yarisacak yarismaci tugba, cok hirsli. kutusunda 500000 olduguna inaniyorsa kutusuna gider. 500000 cikarsa, buyuk odul artik 1 milyon olacak.
demisti.
gorunen o ki, galiba bu geceden sonra buyuk odulu 1 milyon olacak yarisma.
muhtemelen yine 500000 veremeyecek yarışma. son ikide 100 ve 500 bin var teklif de 200 bin. kesin alır. ihtiyacı var zira, hiuueeııyyy çekişinden de belli zaten. yarışmanın adı da var mısın, galiba yoksun olarak değişsin derim naçizane. bu ayıp yeter artık size.
bilgi, tecrübe, yetenek, fiziki ya da zihinsel bir güç kullanmaksızın, kutu açarak para kazanma yarışması. hiç bir gayret göstermeden para kazanma yarışması olduğu için tam da yurdum insanına uygun, tembellik ve kolaydan para kazanma eğilimimizi okşayan bir yarışma.
akli melekeleri yerinde olan kimselerce böyle bir yarışmanın izlenme rekorları kırmasının başka bir sebebi olamaz.
bir de yarışmacı diyalogları ve yarışma konseptine iyiden iyiye sardırdım ben.
" benim kutumdan genelde büyük çıkıyor, sen küçük açıyorsun, büyük açmamdan korkuyorum, bana acaip his geldi, senin kutundan güzel şeyler çıkacak, inşallah kutum uğurlu gelir, mavi aç, kırmızı aç, ne hissediyorsun" tarzındaki yarışmacı diyalogları da ayrı bir cinnet getirme sebebidir.
ulan ne uzatıp duruyorsunuz, madem yarışmanın formatı kutu açtırmak, söyle trak trak açtır kutuları bitsin bu işkence. ama olur mu o zaman. zaten yeterince sikindirik bir formata dayalı, sündürmek lazım, zaman doldurmak lazım, hissetmek lazım. hissetmekmiş de bilmem el uğuruymuş, şansmış, el ele tutarak geriye doğru saymakmış gibi akla mugayir uğraşlarla koca koca adamlar kendilerini şebek etmekte. meğer herkes astral seyehat yaparmış, telekinezi yöntemiyle kutu gibi cisimlere etki edebilme yetenekleri varmış, herkes parapsikolojik vakaymış, kutularla ve insanlarla telepati yöntemiyle iletişim kurup hipnoz yapabiliyorlarmış da ben bilmiyormuşum. oysa orada metafizik bir öge yokki. bildiğin dandik kutu lan. tamamiyle olasılıklarla ilgili bir konu. daha ne yardırıyorsun hisle misle, sikeyim ben öyle hissiyatı.
bir de kutudan büyük bir mebla çıkınca oturup zırıl zırıl ağlamaklar, herkeste üzgün ve yıkılmış bir ruh hali, bir kaybetmişlik. elinden şekeri alınmış çocuk imajı. yahu hiç kendine ait olmayan bir para için neden üzülünür insan anlamıyorum. kişinin hayatını kutudan çıkaracağı paraya endekslemesi, elindeki değerlere sahip çıkmaktan ve bu uğurda savaş vermekten, çaba sarf etmekten, daha mı evladır. sömürülüyoruz, aptallaştırılıyoruz, tembelleştiriliyoruz, sürü insanına dönüştürülüyoruz.
yarışmacılar da cabası. her biri birbirinden enteresan karakterler olarak gösteriliyor gözümüze. ya da biz üzerlerine anlamlar yüklüyoruz.
fantastik üçlülerden, kör ama kalp gözü açık olanına kadar. kendisini göremediğimiz ama ilahi varlığını da yadsıyamadığımız on zeus gücündeki kurtarıcı isamız kutsal hamdi bey gibi. her yarışmacıya bir rol biçilmiş, alice harikalar diyarında'nın zottirik bir mizanseni gibi. böyle böyle paganistleştiriliyoruz. böyle interaktif fatastik bir dünya yaratılıyor gözümüzün önünde. artık reeliteler bizi açmıyor. dünya ve gidişatını olan bitene dair duyarsızlaşıyoruz. sihirli bir değnekle bir gün tüm hayatımızın değişeceğine inanıyoruz - inandırılıyoruz ve bunu bekliyoruz. arada yarışanların anneleri babaları sevdicekleri sokuluyor gözümüze nedense. herkesin kutuya dair bir yorumu oluyor. yarışmacı yakınları tırnaklarını kemiriyor öylesine gergin bir atmosfer. hayat memat meselesi. arada yarışmayla alakasız kimseler ve ögeler de yarışmaya dahil ediliyor , danslar yapılıyor, yarışmaya sürekli kemoterapi uygulanılıyor diri tutmak amacıyla, by pass edilerek renklendiriliyor. ve biz de bunu seyrediyoruz işte.
60 yaş üzeri izleyici kitlesini fanatik bi şekilde kendisine bağlayan yarışma.
kendi dedemden misal vermek isterim size. ne zaman dedemlere oturmaya gitsem, hoşbeş hal hatır'dan sonra sorduğu ilk şey: -izliyo musunuz acun'un yarışmasını?(beni ve arkadaşlarımı kastederek)
-yok dede,öyle oturup izlemiyoruz, arada öyle işte denk gelirse...*
-geçen gün şu saftirik bi kız var ya, o yarıştı, sonuna kadar kırmızıyla gitti, en son bi maviyle bi kırmızı kaldı, çok istedik kızın almasını, ihtiyacı varmış, gitti kutusuna, kutusundan da mavi çıktı, e bre kızım dedim, teklifi kabul etseydin ya...izledin mi o bölümü??
-yok dedecim işte, ben pek bakmıyorum, o bölüme de...*
-acun da zeki çocuk, ama vermek istiyo artık 500'ü, geçende söyledi zaten...v.s. v.s.
hayır tamam bu yarışmayı oturursun evinde, meyveni yerken, çiğdemini çitlerken seyredersinde, tatile gittiğin zaman akşam otel odasına kapanıp oturup ciddi ciddi de izlemezsin be arkadaşım.***
benim burda küçük bir örneğini verdiğim bu konu sosyologlar tarafından araştırılmalı, hem de ciddi bir şekilde...***
