sözlüklerin genel anlamda kurallara uyum noktasında 'uzun entry yazmak' şartı olmadığından dolayı yazarın başlıkla ilgili yorumunu kendi kıstasları çerçevesinde eklemesi 'yazamamak' değil, yazabilmektir. tabi ki herkesin elinin altında arama motorları ve beraberinde gelen uçsuz bucaksız kaynaklar var. uzun yazabilenler bu kaynaklardan yararlanmıyorsa şayet, reveranslarımdan en uzununu yolluyorum kendilerine.
bilgisi kültürü eğitimi tecrübesi muhakeme yeteneği anca x/twitter muhabbetine yeten kişilerin...
aman canım diktiret diyerek boşverrmiş, doğru-yanlış önemsemeyen, değer vermeyen, yaşanılanı-yaşadığının ne olduğunu fark etmeyen; fark etse bile ciddiye almayan...
aptallarla tartışmak istemeyen ki malumunuz, aptallarla muhatap oluyorsanız lafın tamamını söylemeniz - yazmanız gerekir; dangalakların zeka seviyesine inip anlayacağı dilde bili içeriği paylaşmak istemeyen, söylediği - yazdığı bir sözü 2-3 satırda bitireceğini 10 satır yazmaya katlanamayan biri...
vb nedenlerle olabilir.
biliyorsunuz, aklı zekası yeterli düzeye erişmemiş insanlarda evrensel veya lokal olarak ahlak ve etik değerleri tam oluşmaz.
bir insan eğer evrensel bir ahlak ile etik değere ulaşmamışsa yapılan her eleştiri, karşı görüşü, ret etme-kabul etmemeyi küfür olarak görür.
eğer akıl ve zeka olarak yetersizlik toplum geneline sirayet etmiş da tercihli bir cehalet yaşanıyorsa artık her eleştiri hakaret olarak görülüp cehalet kanunlarla yasalarla korunur.
yasalar öyle bir hale elir ki...
artık çalana hırsız, sadakatsize orospu, insanların bilerek ölmesine neden olana katil, aklı inkar edene cahil, liyakatsize iş bilmez, yalan söyleyene yalancı, sözünde durmayana dönek, insanlığa sığmaz davranış söylemlerde bulunana namussuz (namus kavramı insanlara özel bir olgudur) diyemezsiniz. derseniz "hakaret etti" diye yargılanırsınız - insanlar yargılanmıştır da...
örn: ortaçağ Avrupa'sına bakın.
bir din adamının yaptığı kötülüğü söylemek tanrının buyruğuna karşı gelmek, bir kralın zulmüne haksızlığını dillendirmek krala karşı gelmek olarak görülüp her türlü eleştiri tanrı ve krala karşı küfür hakaret deniliyordu.
o zamanlar din ve kabile kültürüyle oluşan düşünme bir kalıp içinde cereyan ettiğinden bu kalıp dışına çıkan her söylem eylem tanrı ve kralın mutlak hakimiyeti, doğruluğuna karşı yapılan düşmanca bir eylem-inkar-isyan olarak görülmüş insanlar engizisyon mahkemelerinde tanrı yasası denilen (şeriat) hukukla veya kral'ın kanunlarıyla yargılanıp kelleri celladın baltası altında veya vücudu bir direğe bağlı ateştin içinde yanarken ya da zindanlarda çürürken insan kendini bulmuştur.
tüm felaketler kötülükler tanrının takdiri kutsal ceza olarak görülüp sorumlular kendini tanrılaştırdığı için hesap vermemiştir.
neyse ki günümüzde artık bu cehalet, akılsızlık yok.
akıl ve zeka olarak yeterliliğimizle insanlık artık evrensel bir ahlak ile etik değere ulaşmış durumda.
