platonik aşk da uzak mesafe ilişkisidir aslında.. sen öyle uzak mesafeden sever bayılır dokunmak istersin ama dokunamazsın falan feşmekan.. gerçi burda ilişki insanın kendi akıl sağlığı ve kalbi arasındadır ama olsun o da bi ilişki..
en uzak mesafe ne afrika'dir,
ne çin,
ne hindistan,
ne seyyareler
ne de yıldızlar geceleri ışıldayan.
en uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir
birbirini anlamayan.
aşk-sevgi... adı her ne zıkkımsa işte, dokunmak, hissetmek ister, dudaktan içeriye, gözden yüreğe akmak ister. paranoyalar kaplar insanı uzaktan, kendinden korkarsın... olmayacak ilişkidir.
haftanın 5 günü kavgalı olmakla eşdeğer olup sevgiliden ziyade sevgilinin sinir olunan insan mertebesine ulaşmasıyla acıdan zevk almaya çalışmaktır bir yerde. bir zaman sonra boğar adamı. çalkantılar nedeniyle zamanla yıkılmaya mahkum ilişkidir.
yakınlarda bulamadığı sevgiyi uzaklarda aramaktır. fakat yakınlarda bulamadığın bir şeyi uzaklarda bulacağını zannetmek çok iyimser bir düşüncedir. kişilerden biri diğerinin yanına gitmedikçe, kavuşamadıkça mutlu olunamayacaktır. hayır biz mutluyuz diyenler çıkacaktır elbet ama kendilerine dönüp sormaları gereken soruları olmalıdır bu kişilerin. yakınında olmaktansa uzağında olmayı neden ister bir insan? insanlar birbirlerine kavuşamadıkça, özlem ve tutku arttıkça, ayrılık daha da imkansız olacak diye mi düşünülür? Aslında bu yaptıkları sevdiklerini kaybetmemek için, elde edemediğini arzulatıp ilişkiyi güvence altına almak mıdır? Sanılanın aksine bu sabırları zorlamaktır, düşünceleri bulanıklaştırmaktır, şüpheyi daha çok artırmaktır, güven duygusunu azaltmaktır. Bitmeyecek dediğin masalı, erken sonlandırmaktır. uzak mesafe ilişkisinin bir kötülüğü de bunu yalnız yaşamaya mahkum olmaktır. etrafındakilere anlattığında tuhaf tepkiler almaya hazır olmaktır. kimsenin onaylamamasına göz yummaktır. Uzağa ulaşmak her zaman zor olacaktır.
aynı çatı altında olup da; kutuplar kadar uzak olmaktan çok da kötü değildir. ikisi de uzak sonuçta.
yalnız!!
birinde uzaklaşmak istersin; soğuktur...
diğerinde kavuşmak istersin; sıcaktır yakar insanı alev alev...
Çoğu zaman ucu açık ilişkidir... 3. şahısların bu tür ilişkilerin içersinde misafir olmaları kaçınılmazdır... ''Sen gelcende , bide gelcen durumudur'' .
herkes kotaramaz bu durumu. sıkılır, oflar, puflar... hiç olmıycak şeyleri sorun eder, yıldırmaya başlar sevgiliyi ve beklenen son gelir çatar... aslında böyle zamanlarda anlaşılır "sevgili" sandığınız muhteremin sevgisi. o zaman da kendinize candan erçetin'den bir parça armağan edersinizz...
"...yıllarca sürer sanmışım meğer
boşa kalbimi açmışım meğer
vakit kaybıydı diyemem ama
sen hiç dostum olmamışsın meğer
olsun varsın pişman değilim
biraz üzüldüm hepsi bu
ağlamam artık gidenlere
ağlamam artık bitenlere
ağlamam artık üzenlere
ihanet edenlere
ben ne çok hata yapmışım meğer
seni yokken var saymışım meğer
yollar gitmiş ben kalmışım meğer
aşkım deyip hapsolmuşum meğer
bir ömür sürer sanmışım meğer
ben boşa kürek çekmişim meğer
vakit kaybıydı diyemem ama
senden çoktan vazgeçmişim meğer.."
cok uzun bi iliskinin ardindan kisa bi sure icin araya uzak bir mesafe girerse (askerlik, tayin, vs.) surdurulebilir ama son derece kisitlayici, bunaltici, insani asosyal eden bi boyuta gelebilir. bu durum genelde kimin icin ben bu eziyeti yasiyorum, ne icin? gibi sorgulamalara itebilir insani bu yuzden bibirini kisa suredir taniyanlar icin gereksizdir. zaten insan uzakta olup cok az gorustugu birini ne kadar taniyabilir? daha ziyade insan o kisiyle ilgili kafasindaki bosluklari, onunla ilgili bilediklerini hayalleri/planlariyla doldurur, ve bu hayaller genelde en ideal olanidir, kimse ideal olamayacagindan netice hayal kirikligidir.kanimca en iyisi hic baslamamak.
uzaktan ilişkin bittiyse ve ayrılık sebeplerinden biri zamanla yitip giden kaybolan güvense şu anda size ya üçg keşke daha önce çıksaydı da inansaydı bana dediğiniz ilişkidir.
