Bir sabah (artık gece nasıl uyuduysam ) iki bacağımda uyuşmuş uyandım ayağa kalkmaya calışırken yere düşdüm tıpkı yürümeyi yeni öğrenen ceylanlar gibi ben kalkmaya calıştıkca yere kapaklanıyorum.uyku sersemi çok korktum bacaklarımı kaybettim diye allahtan anlık bişeydi 'lan salak saçmalama''dedim ve ayaklarımın uyuştuğunu farkettim.
adam akıllı uyanamamaktan dolayı yapılan aptallıklardır.
bir sabah ekmek almaya gitmek için uyandırıldım. bakkala gönderildiğim zamanlardı... yüzümü bile yıkamadan, full pijama terlik çıktım evden.
tam kapıyı kapatacağım, t-shirt üm kapıya takıldı ve yırtıldı. geri dönmeye üşendim yola devam ettim. derken sol ayak baş parmağım sağ paçama takıldı ve düştüm. nasıl becerdim hala bilmiyorum. * neyse ayağa kalktım baktım pijamada yırtılmış. yılmadım devam ettim...
bakkala vardım. ekmek dolabını açarken kapağını kafama sürttürdüm, alnım çizildi... bu kadar sakarlık imkansız gibi görünüyor ama bana göre değil!
resmen ölüm korkusu sardı bir an içimi. * neyse dönerken daha dikkatli olayım bari dedim ve sağ salim eve vardım.
t-shirt yırtık, pijama yırtık, alnım çizik... evdekiler benim kadar sakin kalamadı tabi. minik pitilerinin dayak yediğini düşündüler. bütün mahalleyi kolaçan ettiler , kimseyi bulamadılar tabi. sorguya çektiler, bir sürü soru sordular... tek cevabı vardı. yeni uyanmıştım. *
(bkz: insanın kendine yaptığını kimse yapamazmış).
