insanlıktan utanıyorum ben.
insanlardan. insanlar yüzünden.
insanların yüzüne bakmaya utanıyorum ben. Ölümlerden, acılardan.
insanlar yüzünden.
kalbi kanayan Kadınlar için utanıyorum ben, çocuklar, hayvanlar, savaşlar, masumlar için. Anneler için, Ailesini yaşatmak için uğraşan babanın yorgunluğu için utanıyorum ben.
O kadar utanıyorum ki yüzümü kaldırasım gelmiyor bazen.
Onlar utanmasın istiyorum. Herkes utansın, onlar utanmasın. Başları hep dik olsun.
Bizi bu hâle getirenler utansın.
Bizler de utanalım eğer düzelecekse bir şeyler.
Ama onlar bu duruma maruz kaldıkları için utanmasınlar işte.
günümüzde pek bir anlam ifade etmeyen durum. doğrular yapanlar utanıyor, yanlışları yapanlar utanmıyor. sevmek ve sevişmek utanç verici, nefret etmek ve öldürmek utanç verici değil. gerçi ben sevişirken de utanmıyorum ama çoğu utanıyor..
nasıl böyle bir şey olabilir derken yiyip yiyip bitirmek kendini. hadi saklanabildiğin herkesten saklandın, onlar neyden utandığını bile bilmiyorken; peki nasıl kaçacaksın kendinden bu saatten sonra?
aslında güzel bi' duygu. her duygu gibi utanmanın da bi' anlamı var. öncelikle sizin, sonrasında da karşı tarafın sınırlarını belirler. olası olumsuzlukların önüne geçer. hiç utanmadığımızı düşünüyorum da; bu dünyaya bi' kere geldim diye donla sokakta gezeyim o halde.
şaka bi' yana aşırısı özgüven eksikliğine giriyor. yaptığın hareketlerin doğruluğunu ve yanlışlığını değerlendirme fırsatını karşındaki insana veriyorsun istemsizce. yanlış olan bu bence. insan kendine saygısını yitiriyor.
en kıymetli insan duygusu, kıymetli olması elbetteki hem çok insanda bulunmasından hem de insana has duygular arasında en gerçek olanlardan. utanmak, utanabilmek... bir bakın etrafınıza kaç kişide kalmış.
neden yaşıyor olduğumuzu anlamlandıramadığım duygu.
bence bi akıl hastalığı ama bedenin bu duyguya reaksiyon gösteriyor oluşu da bi garip. insanın içine sıkıştığı düşünce çemberlerinde bedenine verebileceği zararın güzel bi fragmanı gibi..
garip. toplumsal yaşamda gerekli mi tartışılır. karar veremedim.
En çok çocuklara yakışır. En masum, en saf halini o an görebilirsiniz.
Arada mutlu eder.
bazen güzel sözler işittiğimde böyle hissettiğim oluyor. Çocuklar gibi utanıyorum. bir de böyle hissettiğim için ayrıca mutlu oluyorum.
Neden utanmıyoruz ?
Yazıya başlamadan önce saygılı, toplum kurallarına bilen ve uyan arkadaşları tenzih ederim.
Sözlüğe geldim geleli çok seviyeli insanlarda gördüm. Seviyesiz kelimesini israf edemeyeciğim kadar kişiliksiz insanlar da. Adam ensest tecavüz gibi başlıklar açmış. inanın bana burada bırakın o başlık altında entry yazmayı o başlığı görünce insan olduğuna lanet getiren insanlar gördüm. Amaç ne ?
Bir ikinci husus o adam kemalist bu adam dindar ötekisi ateist bir başkası feminist sana ne sana ne ? Evet tartışılır tartışma demiyorum ama ana bacı küfretmek nedir ?
Sözlükte birçok insan asosyal olmaktan muzdarip "neden asosyalim "
Diye sordun mu kendi kendine ? Ya da şu yaptığım yorum bana yakışıyor mu ? Ben bu muyum dedin mi kendine ?
En başta dediğim gibi saygıdeğer kendini bilen sözlük sakinleri sizleri tenzih ederim.
Dipnot : utanma ahlak gibi kavramlar inançla alakalı birşey değildir. Bunlar toplum kuralıdır. Azıcık saygı duyalım kendimize ve çevremize. Şu güzel ortamı muhafaza edelim.
